Ustawa miała uznać etnolekt wilamowski za język regionalny. Prezydent jest zdania, że każdy przejaw patriotyzmu lokalnego i troski o zachowanie dziedzictwa przodków zasługuje na szacunek, jednak rozstrzygnięcie, czy dany etnolekt jest językiem regionalnym nie może mieć charakteru uznaniowego ani politycznego. Kryteria do takiego uznania są jasno określone w ustawie; rozstrzygnięcie powinno być rezultatem badań naukowych, lingwistycznych.
Aktualna liczba osób używających etnolektu wilamowskiego jest trudna do oszacowania; badacze wskazują na liczby między 20 a 100 osób.
Prezydent miał uzasadnioną wątpliwość, czy regulacja została oparta na przesłankach merytorycznych, a nie wyłącznie natury symbolicznej lub politycznej. W uzasadnieniu do weta Prezydent wskazał liczne opinie językoznawców.
Jednym z rezultatów wprowadzenia tej ustawy byłby m.in. wymóg formalnej edukacji języka wilamowskiego. Biuro Ekspertyz i Oceny Skutków Regulacji sygnalizowało możliwe trudności z przygotowaniem właściwej metodyki nauczania, podstawy programowej, programów nauczania i pomocy naukowych.
