Było to przed Świętem Paschy. Jezus widząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.

W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty syna Szymona, aby Go wydać, widząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło im się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».

Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę».

Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».

A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem» (Z rozdz. 13 Ewangelii wg św. Jana)

 

Patrzymy dzisiaj na Jezusa, który w ostatnich chwilach swego ziemskiego życia żegna się z przyjaciółmi i decyduje się na to, aby dać im samego siebie. Jego decyzja jest nieodwołalna – aż po dziś dzień, i jak wierzymy – aż do końca świata, sprawowana jest Msza Święta i ludzie mogą posilać się Ciałem Pana. Jezus idzie na Mękę bez gniewu czy żalu w sercu, ale za to z ogromną miłością. Jest cierpliwy aż do końca, ponieważ wie, że tylko dzięki cierpliwej miłości może zostać przemienione ludzkie serce. W ten sposób otrzymujemy też klucz do liturgii – świętych misteriów, które mamy sprawować z miłością wobec Boga i ludzi.

 

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Wj 12, 1-8. 11-14; 1 Kor 11, 23-26; J 13, 1-15

 

Szymon Hiżycki OSB | Pomiędzy grzechem a myślą