W 1935 roku papież Pius XI napisał encyklikę "Ad catholici sacerdotii fastigium". Pisał w niej: - Niech [kapłan] będzie obyty z wszelkim postępem, jak Kościół katolicki obejmuje wszystkie wieki i wszystkie narody, jak błogosławi i popiera wszelkie dobre pomysły, jak wspomaga rozwój wszelkich nauk, choćby śmiałych, byle prawdziwych, a nigdy się ich nie lęka.

 

Jakie były najważniejsze cechy dobrego kapłana według Piusa XI?

 

Naśladowanie Chrystusa: - Do godnego sprawowania święceń nie wystarcza zwykła dobroć (moralna), lecz wymaga się dobroci wybitnej; jak ci, którzy przyjęli święcenia, ponad lud w stopniu święcenia są postawieni, tak też świętością powinni ten lud przewyższać".

Pobożność: - Gdzie brak lub zaniedbanie pobożności, tam nawet najświętsze zajęcia i najwznioślejsze obrzędy odbywają się mechanicznie i z przyzwyczajenia.

Celibat: - Wzniosłość kapłaństwa katolickiego, oraz (...) jego "niesłychana dostojność i godność”, o której wspomnieliśmy powyżej, wymaga owej największej ozdoby kapłaństwa, jaka jest celibat, i uzasadnia potrzebę prawa, nakładającego na sługi ołtarza taki obowiązek.

Powściągliwość wobec dóbr ziemskich: - Wolni od egoizmu i nie ulegając żadnej pokusie winni iść przez ten świat, na którym wszystko oblicza się na pieniądze i gdzie za pieniądze wszystko można sprzedać i kupić. Odrzucając daleko od siebie wszelką myśl o ziemskich korzyściach, niech nie ubiegają się o zysk pieniężny, lecz o pożytek dusz nieśmiertelnych, niech nie pożądają i nie szukają swojej chwały, lecz chwały Bożej.

Gorliwość: - Gorzeć ma kapłan w takim stopniu, żeby, zapomniawszy o własnych korzyściach, wszystkie swe siły poświęcał szczytnemu posłannictwu swemu i bogaty w doświadczenie coraz lepiej i coraz skuteczniej zadanie swe spełniał.

Posłuszeństwo: - Posłuszeństwo powstrzymuje nadmierną gorliwość; pobudza i zachęca opieszałych i gnuśnych; każdemu właściwie wyznacza zadanie; każdy też tak na swoim posterunku powinien pracować, by w niczym nie sprzeciwiał się przełożonej władzy, inaczej bowiem utrudni tylko wielce doniosłą działalność Kościoła na ziemi. Niech każdy przyjmie rozkazy przełożonych jakby to były rozkazy samego Jezusa Chrystusa.

Wiedza: - Jak się tego domaga godność jego stanu i celem pozyskania posłuchu i należytego poważania u ludu, niech przyswoi sobie - co niewątpliwie jego działalność duszpasterską uczyni skuteczniejszą - te wiadomości, które są dziś własnością wspólną ludzi wykształconych. Niech będzie obyty z wszelkim postępem (...).

 

 

Ankieta Fronda.pl:

 

O. Dariusz Kowalczyk SJ: Ksiądz powinien być wierzący. To wydaje się oczywiste, ale takie nie jest. Powinien mieć osobistą relację z Chrystusem, czyli być mistykiem w pewnym sensie, ale nie takim z głową w chmurach, tylko po prostu postrzegać świat, ludzi, wydarzenia przez pryzmat Bożej obecności. Po drugie powinien być... ludzki. Czyli lubić ludzi, w pewnym sensie lubić też ich słabości, akceptować je, ale pomagać im je przezwyciężać i dążyć do ideału.

Żyjemy w skomplikowanych czasach – ksiądz musi być też menadżerem i PR-owcem, ksiądz musi interesować się wieloma sprawami. Nie wszystko musi umieć zrobić sam, ale powinien potrafić współpracować z innymi księżmi i ze świeckimi, tworzyć zespoły. Musi być ciekawy świata, czasem krytyczny wobec niego, ale nim zainteresowany.

 

Ewa Polak-Pałkiewicz: Ksiądz katolicki powinien kochać Kościół i słuchać tego, co Kościół mówi. Dziś mamy wielką potrzebę księży, którzy słuchają tego nauczania, rozumieją tę naukę, przyjmują ją i przekazują z miłością bez własnych interpretacji. To absolutnie kluczowa sprawa: nauczanie Kościoła musi być przekazywane przez ludzi, którzy kochają Kościół.

Kapłan powinien być ojcem dla swoich wiernych. Szafarstwo sakramentów to dzielenie największych darów duchowych Kościoła. Ojcostwo duchowe, które wpisane jest w powołanie, wymaga mądrości wychowawczej. Ojciec, także duchowy, musi być świadomy, że jego dzieci nie są doskonałe i trzeba im pomagać. Kapłan musi swoich wiernych bardzo kochać i mieć dla nich wiele cierpliwości.

 

Paweł Milcarek (Christianitas): Pewien zakonnik benedyktyński mawiał, że każdy powinien trochę być mnichem, a każdy mnich powinien być nim w całości. Dobry ksiądz to ten, którego określimy prostymi słowami – Boży człowiek. Boży, to znaczy w swoim kapłaństwie upodobniony do Chrystusa – alter Christi. Powinno to być widoczne w jego charakterze, w zachowaniu, wynikać z tej tajemnicy powołania, która kryje się głęboko w duszy i ze sposobu obcowania z Bogiem. Księża powinni mieć wnętrze promieniujące Bogiem.

Z drugiej strony powinien to być człowiek. Cenię sobie bezpośredniość księży, jeśli tylko nie jest ona maską. Seminaria czasem kształtują księży, którzy nie potrafią sobie poradzić ze swoim człowieczeństwem. Powinni posiadać zwykłe, po ludzku pożądane, cechy: rozsądek, spokój, umiejętność bycia z ludźmi, znalezienia się w towarzystwie, także w trudnych duszpastersko sytuacjach.

Wiadomo, że 80 proc. tego, jaki będzie ksiądz, kształtuje rodzina, w której dorasta oraz społeczeństwo. Na resztę, którą może wykształcić seminarium, powinien składać się dobrze, z pobożnością ukształtowany, rozum. Nie jest konieczne, żeby każdy ksiądz był naukowcem, ale żeby uczyć zaufania do rozumu, jako ulubionego tworu Bożego, musi mieć solidne podstawy filozofii. Ksiądz powinien kochać Kościół i dzieło Boże, które codziennie wykonuje. Musi być świadomy tego, że te, czasami bardzo męczące i trudne, godziny w konfesjonale, to nie jest czas stracony.

 

Ks. dr Wojciech Pęcherzewski: Podstawowe cechy kapłana to wierność powołaniu i Kościołowi, czyli realizacja przyrzeczeń z dnia święceń kapłańskich. Perspektywa tego, że się jest księdzem, to zawsze odpowiedź na łaskę Bożą.

Miłość pasterska, to troska o drugiego człowieka, tego bardziej i tego mniej wierzącego, także o nieprzyjaciela. Ksiądz powinien mieć podejście do każdego, widzieć każdego, widzieć całą mozaikę Kościoła według zasady in principia veritas. Powinien prowadzić głębokie życie duchowe – być zjednoczonym z Chrystusem w modlitwie.

 

Zbigniew Nosowski (Więź): Powiem krótko: ksiądz powinien być duchownym, czyli człowiekiem ducha – to absolutnie podstawowe.

 

Oprac. AJ

/

Podobał Ci się artykuł? Wesprzyj Frondę »