Iz 42,1–4.6–7; Dz 10,34–38; Mt 3,13–17

A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego (Łk 3,21n).

Scena chrztu Pana Jezusa w Jordanie nasuwa obraz z Księgi Rodzaju, gdy to nad bezmiarem wód unosił się Duch Pański. Podobnie jak przy stworzeniu świata nad wodami, w tej scenie Duch unosił się nad Jezusem. Kiedy On się pojawia, rozpoczyna się nowe życie. Chrzest w Jordanie, który dzisiaj wspominamy, odsłania prawdę o naszym nowym stworzeniu.

Obmycie, czyli to, co oznacza chrzest, było znanym rytuałem religijnym nie tylko u żydów. Wszelkie obmycia rytualne, jakich człowiek dokonywał, opierały się jednak tylko na naszej dobrej woli, były – podobnie jak chrzest Janowy – chrztem wodą. Dopiero kiedy się otwarły niebiosa, co oznaczało udzielenie Bożej łaski, na człowieka zstąpił Duch Pański.

Cały świat ze swojej natury tęskni za pełnią życia. W obliczu doświadczenia zła, cierpienia, mroków moralnych, nieustannego zagrożenia śmiercią, ta tęsknota staje się ogromnym wołaniem. W pierwszym czytaniu Izajasz zapowiada przyjście Sługi Jahwe, który ma przywrócić Boże Prawo, a przez to przywrócić pełnię życia na ziemi. Dokona się to przez zstąpienie Ducha Bożego. Przynosząc Prawo, nie niszczy, nie gwałci nikogo, szanuje wolność każdego człowieka. Wprowadza Prawo bez użycia jakiejkolwiek siły: fizycznej, psychicznej, nawet siły argumentów rozumowych, bez żadnej demagogii. Całą swoją władzę opiera na sile samego dobra i prawdy, pokładając wiarę w dobro ludzkiej wolności.

Cóż prostszego niż zmusić człowieka do uznania Boga i Jego Prawa?! Wystarczyłoby tylko, gdyby Bóg odsłonił przed nami rąbek swojej chwały. Syn Boży jednak, jak to napisał w hymnie o kenozie św. Paweł, całkowicie ogołocił samego siebie i konsekwentnie przyjął postać człowieka (zob. Flp 2,7). Zrezygnował całkowicie z użycia jakiejkolwiek zewnętrznej siły, która mogłaby zmienić człowieka. Każdy z nas jest odrębnym światem, którego nie da się zmienić z zewnątrz, ale jedynie przez Ducha – On daje życie przez wydobycie z więzów egocentryzmu, namiętności i przez otwarcie oczu na światło prawdy i miłości. Chrzest jest sakramentem tego nowego życia.

Od chrztu Jezusa w Jordanie rozpoczęła się Jego działalność publiczna, zaczęło się głoszenie królestwa Bożego, które jest królestwem Jego Ducha. Ostatecznie ten Duch zstąpił na uczniów Jezusa w dniu Zesłania Ducha Świętego i wówczas, tak jak w życiu Jezusa, rozpoczęło się głoszenie Bożego królestwa w świecie w podobnym stylu, jak to robił Jezus. Najlepiej wypowiedział to św. Paweł w Liście do Koryntian:

Tak też i ja przyszedłszy do was, bracia, nie przybyłem, aby błyszcząc słowem i mądrością, głosić wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej (1 Kor 2,1–5).

Misja Chrystusa w ten sposób kontynuowana jest na świecie aż po jego krańce. Sam Chrystus był posłany jedynie do owiec, które poginęły z domu Izraela (Mt 15,24). Natomiast swoim uczniom dał polecenie:

Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (Mt 28,19).

Uczniowie zaniosą chrzest w Duchu po krańce świata, aby odnowić życie tych, którzy poginęli.

 

Fragment książki „Rozważania liturgiczne. Tom 1 (Adwent i Boże Narodzenie)”

Włodzimierz Zatorski OSB (ur. 1953) benedyktyn, fizyk, teolog, filozof. Ukończył studia z fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim (1980 r.) Od 1980 w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu, (śluby wieczyste złożył w 1984 r.). Założycieli wieloletni dyrektor Wydawnictwa Benedyktynów „Tyniec”. Od 2005 do 2009 przeor w Tyńcu, 2010-2013 mistrz nowicjatu. Od 2015 szafarz (ekonom) klasztoru. Od 2002 roku prefekt (opiekun) oblatów świeckich przy Opactwie w Tyńcu. Autor ponad 40 tytułów książkowych w tym 3 tytuły z zakresu duchowości lidera: „Podstawy duchowości lidera” (2011), „Duchowość lidera. Wybrane zagadnienia” (2014), „Duchowe dylematy lidera” (2017).