2. Przypomnijmy że wspomniana umowa UE-Mercosur jest tak skonstruowana, żeby produkty przemysłowe głównie z krajów Europy Zachodniej, przede wszystkim z Niemiec (głównie przemysł motoryzacyjny, ale także chemiczny i tekstylny) ,były łatwiej zbywalne na rynkach tych krajów, natomiast z kolei europejski rynek, stałby się bardziej atrakcyjny dla towarów rolnych z krajów Ameryki Południowej. Jest oczywistym, że produkcja rolna w tym w szczególności hodowla w krajach Ameryki południowej, odbywa się w bardziej sprzyjających warunkach klimatycznych, niż w Europie, a także nie jest tak „spętana” przepisami związanymi z ochroną środowiska i klimatu. Na przykład hodowla bydła, odbywa się często cały rok „pod gołym niebem”, co w oczywisty sposób obniża koszty produkcji i czyni produkty takiej hodowli, konkurencyjnymi cenowo na rynkach światowych. I nic tu nie zmieni zawarcie w umowie deklaracji klauzuli ochronnej dla produktów wrażliwych, czy żądanie kontroli sanitarnych i fitosanitarnych produktów rolnych przywożonych z Ameryki Południowej, bo przecież i teraz są one stosowane. Ratyfikacja tej umowy przez PE i Radę Unii Europejskiej oczywiście uderzy w interesy całego unijnego rolnictwa, ale to polskie obciążone w sposób szczególny niechybną liberalizacją handlu z Ukrainą, zostanie wystawione naprawdę na ciężką próbę.

3. Z kolei nowa umowa handlowa UE- Ukraina ma zliberalizować ten handel, w tym także produktami rolnymi, niestety oznacza to kolejną falę wwozu do Polski przede wszystkim ukraińskiego zboża, ale także innych wrażliwych dla naszego rynku, produktów rolnych, jeżeli okaże się, zasadnicza część jego eksportu przez Morze Czarne, będzie niemożliwa. Koszty jego transportu drogą lądową, są wprawdzie znacznie wyższe, niż drogą morską, ale jeżeli w dalszym ciągu statki na Morzu Czarnym będą atakowane przez Rosję, to właśnie przede wszystkim nasz kraj, jako najbliżej położony, zostanie zalany eksportem ukraińskiego zboża. Nowa umowa handlowa UE- Ukraina ma być dodatkowym instrumentem pomocy Unii dla tego kraju (Ukraina już w nadwyżkę w handlu z UE w wysokości około 1,5 mld euro), więc nie ulega wątpliwości, że jest przede wszystkim, korzystna dla tego kraju. Niestety szczególnie eksport z Ukrainy do UE produktów rolnych, uderza w interesy unijnych rolników, ponieważ wprawdzie ten kraj nie jest członkiem UE, ale ma lepsze warunki handlu niż kraje członkowskie. „Ukraińscy rolnicy” a tak naprawę międzynarodowe koncerny rolnicze funkcjonujące na Ukrainie, nie muszą już teraz spełniać unijnych norm produkcyjnych, mogą stosować w produkcji rolniczej substancje zakazane w unijnym rolnictwie, jak na przykład środki ochrony roślin. Niestety już w ciągu ostatnich 3 lat ,kiedy przedłużana była tzw. wojenna umowa handlowa, „ukraińscy rolnicy” uzyskali dostęp do unijnego rynku, nie spełniając wielu warunków jakie muszą spełnić unijni rolnicy.

4. Dramatycznie niskie ceny skupu płodów rolnych, a także spodziewane bardzo negatywne skutki wejścia w życie obydwu umów handlowych, powodują wręcz wrzenie wśród rolników i domaganie się pomocy, tak jak było to za rządów PiS. Wtedy to rolników w związku ze wzrostem cen surowców energetycznych, a w konsekwencji także wzrostem cen nawozów sztucznych, a także napływem produktów rolnych z Ukrainy, skierowano w latach 2022-2023, po zgodzie KE na pomoc publiczną, aż około 16 mld zł pomocy finansowej w różnych instrumentach. Teraz w równie dramatycznej sytuacji finansowej większości polskich rolników, rząd koalicji 13 grudnia, ma dla rolników stwierdzenie ministra Stefana Krajewskiego „ nie będziemy dopłacać do wszystkiego” i zamiast dotacji na wyrównanie strat, proponuje rolnikom kredyty obrotowe, wprawdzie o niższym niż rynkowe oprocentowaniu, ale to jednak propozycja kolejnych kredytów, których najbardziej rynkowe gospodarstwa rolne i tak mają „pod korek”.