O Wniebowzięciu Najświętszej Mary Panny nie dowiemy się z Ewangelii. Zaistnienie tego faktu, że jej ciało nie podległo skażeniu i rozkładowi tu na tej ziemi, znajduje swoją logikę jako element wielu wydarzeń związanych z Maryją.

Źródłem tej jej nadzwyczajności nie jest ona sama, lecz jej rola jaką przydzieliła jej Opatrzność Boża, rola Matki Jezusa Chrystusa. W tym macierzyństwie zawiera się tajemnicza logika początku i końca życia Maryi na ziemi, a także tajemnica początku i końca dziejów świata.

Posiadamy piękny, tkwiący w tradycji pism Ojców Kościoła, choć szkoda, że obecnie nieco zapomniany tekst, tłumaczący w tradycyjny sposób te logikę mariologii, jaką są Godzinki ku Najświętszej Mary Pannie. Widać w nim wielką mądrość tego, co nieraz przypisujemy obśmianej przez lekkomyślnych „pobożności ludowej”. Lecz czyż nie wszyscy jesteśmy ludem Bożym? Czyż nie wszyscy potrzebujemy nieraz prostego tłumaczenia skomplikowanych spraw? Spróbuję dzisiaj użyć tego tekstu do tłumaczenia trudnej logiki wniebowzięcia.

W pierwszej części Godzinek Maryja porównywana jest do Mądrości opisywanej w Księdze Mądrości Salomona. Jej ważną cechą jest to, że była wybrana jako Matka Jezusa, już na samym początku dziejów świata:

Ciebie Monarcha wieczny od wieków swojemu,
Za Matkę obrał Słowu Jednorodzonemu

Maryja była wybrana już na samym początku stworzenia świata jako jego Królowa, jako Mądrość: „Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła, i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś,i wie, co jest miłe Twym oczom,co słuszne według Twych przykazań” (Mdr.9.9) Godzinki nazywają Maryję wybraną w Wywyższoną:

Wybrał Ją Bóg i wywyższył ponad wszystko
I wziął Ją na mieszkanie do przybytku swego.

Zatem, to że Bóg chce przez całą wieczność przebywać z Maryją, mieści się głęboko w logice jej wybraństwa. Także w dalszej części tekstu Maryja porównywana jest do Mądrości, która także opisana jest w Księdze Przypowieści: „Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn”. (Prz 9, 1-2)” Co także ma swoje odbicie w tekście Godzinek:

Zawitaj Panno mądra, domie poświęcony,
Siedmioma kolumnami pięknie ozdobiony. 

Następną ważną cechą Maryi jest fakt, iż wyjęta była spod grzechu pierworodnego, tym różniła się od wszystkich innych ludzi na ziemi, którzy byli przed nią i będą po niej.


Od wszelakiej zarazy świata ochroniona,
Pierwej święta w żywocie matki, ni zrodzona.

Ten fakt braku grzechu pierworodnego jest ważny, dla naszego rozważania o wniebowzięciu. Jak wiemy, konsekwencjami czynu Pierwszych Rodziców jest fakt trudnego owocowania czynów, rodzenia dzieci w bólach i konieczność śmierci, obrócenia się w proch. Tymczasem, Bóg który planował dla wszystkich wieczne życie bez śmierci ponieważ uczynił ich obrazem własnej wieczności (Mdr 2,23-24), jako konsekwencję grzechu dopuszcza do nas śmierć. Maryja zaś, jako ta, która jest Niepokalanie Poczęta nie doświadcza tych konsekwencji.

Przystało, aby Cię Syn tak zacny od winy
Pierworodnej zachował i zmazy Ewinej.
Który Ciebie za matkę obierając sobie,
Chciał, by przywara grzechu nie postała w Tobie.

Bóg czyni wszystko o co ona poprosi, poczęła bez udziału mężczyzny, lecz z Ducha Świętego i według tradycji nie cierpiała przy porodzie, oraz nie umarła w ludzkim tego słowa znaczeniu, mówimy o „zaśnięciu Maryi” a także o jej wniebowzięciu.

W końcowej części Godzinek znajduje się zdanie o dużym teologicznym skondensowaniu, nawiązujące do końcowej walki jaka odbędzie się podczas Apokalipsy:

Między cierniem lilija kruszy łeb smokowi

Jest w tym zdaniu nawiązanie do Maryi jako do Oblubienicy z Pieśni nad Pieśniami, o której mówi Oblubieniec „Jak lilia między cierniami, tak moja przyjaciółka między dziewczętami.” (PnP 2,2). Jednocześnie zaś znowu następuje nawiązanie do końca i początku dziejów. Początku dziejów, kiedy Bóg obiecuje demonowi że dzieciątko Niewiasty zmiażdży mu głowę, oraz realizacji tej obietnicy, jaką widzimy w opisie Niewiasty apokaliptycznej. Kluczowy dla mariologii opis z rozdziału 12 Apokalipsy, który jest zresztą w czytaniach liturgicznych na dzisiaj, mówi właśnie o Wniebowzięciu. W tym opisie widać wygląd Maryi, jak przedstawiana jest ona w scenach wniebowzięcia „Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.” (Ap. 12.1), Niewiasta, pokonuje smoka i zostaje wzięta do Nieba, niczym Oblubienica do swojego Oblubieńca. „I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, by na pustynię leciała na swoje miejsce, gdzie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od Węża.” (Ap. 12.14)

Witaj, Matko szlachetna w panieńskiej czystości,
Gwiazdami uwieńczona, Pani łaskawości.
Niepokalana, czystsza niźli Aniołowie,
Po prawej ręce Króla stoisz w złotogłowie.

Po Wniebowzięciu Maryja króluje, lecz nie na równi z Bogiem, lecz po prawej jego ręce. To ważne, że nie jest ona na miejscu Pana Boga, na równi z nim, jest jednak niezmiernie ważną osobą w życiu duchowym katolików i większości chrześcijan.

Maria Patynowska