Daniel Greenfield, Frontpagemag.com

TŁUMACZENIE: EUROISLAM.PL

Trzydziestu amerykańskich gubernatorów wystąpiło przeciwko polityce Baracka Obamy, polegającej na przydzielaniu do poszczególnych stanów syryjskich imigrantów.

Część gubernatorów domaga się bardziej szczegółowego sprawdzania uchodźców. Inni wydali zakaz dalszego ich przyjmowania.

W odpowiedzi na te podyktowane zdrowym rozsądkiem środki ostrożności Barack Obama i Hillary Clinton zakładają fałszywe maski moralnego oburzenia, a media z uporem maniaka rozprzestrzeniają kolejne kłamstwa o imigracji i bezpieczeństwie narodowym.

Nadszedł jednak czas, żeby powiedzieć prawdę o tym, co naprawdę się dzieje i wyciągnąć na światło dzienne trzy największe kłamstwa mediów.

1. „Uchodźcy” nie uciekają przed prześladowaniem; w rzeczywistości są imigrantami ekonomicznymi

W Syrii toczy się wojna religijna pomiędzy sunnitami a szyitami.

Jednak sunnici uciekający przed prześladowaniami religijnymi mogą wybrać jeden z wielu krajów sunnickich w swoim regionie. Większość Syryjczyków wylądowało w sunnickiej Jordanii i Turcji, gdzie z pewnością nie będą gnębieni za wiarę. Co więcej, w żadnym z tych krajów nie rządzi ISIS. Analogicznie, szyici mogą znaleźć schronienie w szyickim Iranie czy niektórych regionach Libanu.

Jedyni prawdziwi uchodźcy to chrześcijanie i jazydzi, którzy nie mają w regionie żadnego kraju, który mogliby nazwać swoim. Tylko ci niemuzułmanie mogą być uznani za uchodźców szukających schronienia przed prześladowaniami religijnymi.

Sunnici przestali być prześladowanymi uchodźcami w chwili, gdy postawili stopę w Jordanii czy Turcji. Przeniesienie ich do Stanów Zjednoczonych czy Europy nie ma nic wspólnego z „prześladowaniami”. Chodzi tu o imigrację ekonomiczną, przy czym w tym przypadku jest to eufemizm zastępujący migrację zarobkową (w poszukiwaniu dobrobytu). Muzułmanie nie przybywają do Europy z powodu zagrożenia związanego z religią, ale z pobudek ekonomicznych. Chcą dostać się do krajów z bogatym socjalem, takich jak Niemcy czy Szwecja.

Media lubią przedstawiać fałszywe analogie z losem żydowskich uchodźców podczas holokaustu. Jednak Żydzi nie mieli wówczas swojego kraju. Ze wszystkich religii na świecie muzułmanie mają najwięcej krajów, a mimo to wolą udać się do bogatszych państw zachodnich, pomijając Słowenię czy Bułgarię na rzecz Niemiec i Szwecji, ponieważ zależy im tylko na pieniądzach i to tych łatwych.

Muzułmanie z Syrii to nie uchodźcy. To imigranci. Tylko chrześcijanie i wyznawcy innych religii niż islam są uchodźcami. Podczas gdy muzułmanie mają łatwy dostęp do obozów dla uchodźców prowadzonych przez ONZ na terenie krajów muzułmańskich, chrześcijanie nie mają w nich szans na przetrwanie. Przerzucając imigrantów na barki infrastruktury ONZ porzucamy uchodźców chrześcijańskich, zamiast nich przyjmując islamskich imigrantów ekonomicznych. Ta sytuacja jest karygodna.

Nie ma żadnych powodów, dla których mielibyśmy zapewniać specjalne przywileje islamskim imigrantom ekonomicznym. Badanie przeprowadzone przez instytut Gallupa wykazało, że 138 milionów ludzi chciałoby zamieszkać w Stanach Zjednoczonych. Nie da się przyjąć nawet części z nich. Już dziś przyjmujemy rocznie więcej imigrantów niż nas na to stać.

2. Przyjmowanie „uchodźców” działa przeciwko ISIS

Po atakach w Paryżu media rozpowszechniają pogląd, że ISIS chce, żebyśmy znienawidzili „uchodźców” i że jeśli ich przyjmiemy, niejako będzie to cios wymierzony w ISIS.

Jest to kompletnie pomylony tok myślenia.
ISIS nie tylko ukrywa terrorystów jako uchodźców w Europie, ale również rekrutuje nowych członków wśród europejskich muzułmanów. Tysiące pochodzących z Europy muzułmanów dołączyło już do ISIS. Nawet dzieci tych syryjskich imigrantów, którzy dziś sprzeciwiają się ISIS, będą „rezerwistami” ISIS albo innych grup tego typu. Gdyby w Europie nie żyli uchodźcy z wcześniejszych pokoleń i ich dzieci, być może ISIS brakowałoby dziś bojówkarzy. A uchodźcy tylko ułatwiają ISIS ataki na Europę.

Nawet ci Syryjczycy, którzy nigdy nie popierali ISIS i których dzieci też nie będą go popierać, również pomagają ISIS wyjeżdżając z Syrii. Wielu mężczyzn w wieku poborowym ucieka z kraju po części również po to, żeby uniknąć konieczności walki przeciwko ISIS. Potencjalni przeciwnicy ISIS uciekając z kraju i osiedlając się na stałe w Europie czy Ameryce, ułatwiają dżihadystom utrzymywanie kontroli nad podbitymi terenami.

Za każdym razem, kiedy Europa czy Ameryka przyjmuje uchodźcę z Syrii w wieku poborowym, pomaga tym samym ISIS wspierając dezerterów z syryjskiej armii, Wolnej Armii Syrii i innych grup walczących przeciwko Państwu Islamskiemu.

W czasie drugiej wojny światowej nie zachęcaliśmy brytyjskich żołnierzy do dezercji i przeprowadzki do Ameryki. Dlaczego więc aktywiści praw człowieka pomagają ISIS zachęcając syryjskich dezerterów do migania się od walki przeciwko niemu?
3. Sprawdzenie syryjskich migrantów jest możliwe

Kiedy zapytamy polityka, jak „uchodźcy” będą sprawdzani, wymieni całą listę agencji rządowych zaangażowanych w proces, powie, ile miesięcy trwa taka kontrola oraz co dokładnie będzie sprawdzone. Wszystko to będzie brzmieć imponująco, jednak jest to pozbawiona znaczenia biurokracja. Urzędnicy będą przerzucać się stosami papieru twierdząc, że brak im informacji.

Ludzie, których jesteśmy w stanie skutecznie „prześwietlić”, już znajdują się w naszym systemie. Imigranci często posługują się fałszywymi paszportami, nawet Syryjczycy ich używają aby ukryć swoją prawdziwą tożsamość. Obywatele Iraku i Afganistanu a nawet Afrykanie podają się za Syryjczyków. A syryjscy uchodźcy sami przyznają, że nie zawsze potrafią wkazać oszusta. Jeśli oni nie mogą, to jak ma tego dokonać urzędnik z Mikwaukee?

W Guantanamo siedzieli terroryści, których prawdziwa tożsamość była nieznana nawet po dziesięciu latach. Skoro przez 10 lat nie udało nam się poznać prawdziwych nazwisk terrorystów wywodzących się z funkcjonujących państw, jak możemy mieć jakąkolwiek pewność co do tożsamości tysięcy imigrantów z państw, które nie funkcjonują?

Analiza biometryczna sprawdzi się tylko w przypadku terrorystów, których kiedyś już aresztowaliśmy, ale w przypadku nowych terrorystów będzie kompletnie bezużyteczna.

Syria nie funkcjonuje jako państwo, jednocześnie sponsorując terroryzm. Nie możemy polegać na tym kraju, a to oznacza, że musimy polegać na informacjach z Komisji ONZ do spraw Uchodźców, która jest niekompetentna i przeciążona. Jej pracownicy są skorumpowani, mają długą historię sprzedawania kart uchodźcy.

Jednak to oni decydują, kto będzie przesiedlony a wszelkie kontrole przeprowadzane później to tylko kosmetyka.

Nawet jeśli już mamy informację, że dany „uchodźca” jest w rzeczywistości terrorystą, nie ma pewności, że wiedza ta trafi na czas do odpowiednich osób. Pozwolimy, żeby przywódca ataków na World Trade Center chodził spokojnie po naszych ulicach, jeśli tylko posłuży się fałszywym paszportem ubiegając się o azyl polityczny. Zignorowaliśmy ostrzeżenia odnośnie zamachowców z Bostonu i 11 września.

Nasz system nie działa. To właśnie dlatego słyszy się historie o dziennikarzach, którym udało się przemycić broń przed nosem Administracji Bezpieczeństwa Transportu (TSA). To właśnie dlatego doszło do większości islamskich ataków w Ameryce. Nawet jeśli mamy niezbędne informacje, nie ma żadnej gwarancji, że to rzeczywiście stanie terroryście na przeszkodzie.

Jedyny sposób, żeby mieć pewność, to nie wpuszczanie terrorystów w ogóle. Jest to bezpieczniejsze rozwiązanie niż założenie, że system, który wcześniej wielokrotnie zawiódł, tym razem zadziała bez zarzutu.
Migranci przybywający z krajów terroru są niebezpieczni. Nasz system kontroli nie sprawdził się i zawiedzie również w przyszłości. Musimy ochronić nasze dzieci i bliskich przed kolejnymi atakami, jesteśmy im to winni.

A nasi przywódcy są nam winni zaprzestanie kłamstw na temat zagrożeń islamskiej imigracji dla naszych rodzin i dla naszej przyszłości.