„Ktokolwiek kłamie, mówi przeciw temu, co ma w swoim sercu. Ponieważ mowa została ustanowiona dla tego, aby ludzie udzielali nawzajam sobie własnych myśli, nie zaś aby siebie oszukiwali, nie masz zatem żadnych wątpliwości, że grzechem jest używać mowy dla oszukiwania bliźnich. Nie trzeba mniemać, iż kłamstwo nie jest grzechem, skoro posługuje na korzyść cudzą (…) Czy kłamstwo może kiedykolwiek nie być złem? Czy może kiedykolwiek być dobrem? Po cóż więc te wyrocznie?: Panie! Zatracisz wszystkich, którzy mówią kłamliwie. Mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan (Psalm 5: 4).

Powinniśmy nienawidzieć powszechnie wszelkiego rodzaju kłamstwa, ponieważ nie ma żadnego, które przeciwnym nie byłoby prawdzie. Podobnie jak nie masz zgody pomiędzy światłem a ciemnością, między religią a bezbożnością, zdrowiem a chorobą, życiem a śmiercią: tak też nie ma żadnej godziwej umowy między kłamstwem a prawdą. O ile ta jest dla nas drogą, o tyle kłamstwem brzydzić się powinniśmy. Ale oto jest człowiek niewinny, któremu trzeba ocalić życie, oświadczając wbrew prawdzie, że nie wiemy gdzie się ukrył. Czy powiedzielibyście to samo w obecności najwyższego Sędziego, któryby wam zadał to pytanie? Czyliż nie jest większą odwagą i cnotą odpowiedzieć: Nie będę ani donosicielem ani kłamcą.

Biskup Thagaste, imieniem Firmus wezwany imieniem cesarza, o wydanie człowieka, który się ukrywał u niego, odpowiedział śmiało, że nie chce ani kłamać, ani wydać nieszczęśliwego, woląc raczej wycierpieć najsroższe męki, niżeli uczynić to, czego wymagają po nim, lub powiedzieć fałsz. (…) Gdy nas przymuszają do kłamania z powodu zbawienia wiekuistego jakiej osoby, na przykład gdy idzie o udzielenie jej sakramentu chrztu świętego, do kogoż wtedy mam się uciec, jeżeli nie do ciebie; o prawdo święta? Ale czy prawda może pozwolić dopuścić się kłamstwa? (…) Nie uważane są za kłamstwa, pewne żarty, w których jawnie okazuje się ze sposobu, w jakim je wyrażamy, że nie mamy zamiaru oszukiwać, nawet mówiąc nieprawdę”

Św. Augustyn z Hippony, cytat za: Ks. Ambroży Guillois, "Wykład historyczny, dogmatyczny, moralny, litrugiczny i kanoniczny wiary katolickiej z odpowiedziami na zarzuty wzięte z nauk przeciw religii albo Teologia dogmatyczna i moralna, ku użyciu wiernych Chrystusowych", Tom Drugi, Wilno 1863, ss. 382, 380.