Vexilla regis prodeunt...

Idą krolewskie proporce,
Jasne krzyża tajemnice, 
Na nim, ktory ciało stworzył, 
Podług ciała sie zawiesił. 

Na ktorym okrutnie zranion, 
Bok srogą włocznią przebodzion, 
Krew i woda wypłynęła, 
By nas od grzechow omyła. 

Spełniło sie, co powiedał
Dawid, gdy na ludzi wołał: 
"Od drzewa ma Bog krolować, 
Wszytek go świat ma oględać". 

Drzewo krasne i wybrane, 
Krolewską krwią zrumienione, 
Nade wszytki godne tego
Nieść członki Boga prawego!

Błogieś, iż na twych ramieniech 
Zapłacon wszego świata grzech, 
Na tobie myto zważono,
Więźnie z piekła wykupiono. 

Przetoć sie, krzyżu, kłaniamy, 
Mękę Pańską spominamy, 
Pomnoż cnotę sprawiedliwym
A daj odpuszczenie winnym. 

Ciebie, Trojca, Boże wielki, 
Niechaj chwali język wszelki, 
A ktoreś przez krzyż odkupił, 
By zawsze rządził i zbawił. Amen. 

 

 

 


Vexilla regis prodeunt - to przepiękny przykład łacińskiej poezji. Utwór wyszedł spor pióra świętego Wenancjusza Fortunata, zmarłego w 601 roku biskupa galijskiego Poiters. Powyższy przekład jest dziełem anonimowego literata z XV wieku. Poezja Wenancjusza odegrała wielką rolę w historii Kościoła. Sięgał po nią święty Tomasz z Akwinu, trafiła do Brewiarza, dziś jest bardzo często podejmowana przez muzyków. Chwała Panu Bogu za talent Wenancjusza!

hkw

***

 

Vexilla regis prodeunt, 
fulget crucis mysterium, 
quo carne carnis conditor 
suspensus est patibulo.

Confixa clavis viscera 
tendens manus, vestigia 
redemptionis gratia 
hic inmolata est hostia.

Quo vulneratus insuper 
mucrone diro lanceae, 
ut nos lavaret crimine, 
manavit unda et sanguine.

Inpleta sunt quae concinit 
David fideli carmine, 
dicendo nationibus: 
regnavit a ligno deus.

Arbor decora et fulgida, 
ornata regis purpura, 
electa, digno stipite 
tam sancta membra tangere!

Beata cuius brachiis 
pretium pependit saeculi! 
statera facta est corporis 
praedam tulitque Tartari.

Fundis aroma cortice, 
vincis sapore nectare, 
iucunda fructu fertili 
plaudis triumpho nobili.

Salve ara, salve victima 
de passionis gloria, 
qua vita mortem pertulit 
et morte vitam reddidit.