Czyż istnieje coś ważniejszego dla każdego człowieka niż pewność, że kiedyś powstanie z martwych?

<<< KUP TERAZ – OPOWIEŚCI O ŚWIĘTYCH I WSKRZESZENIACH ZMARŁYCH !!! >>>

W historii Starego i Nowego Testamentu oraz w dziejach katolicyzmu trudno o lepiej potwierdzony fakt niż przypadki przywracania zmarłym życia – mające miejsce nawet w dość nieodległych czasach. Chociaż ludzie, których spotkał ten przywilej, musieli potem znów umrzeć, ich „tymczasowy” powrót do świata żywych stanowi poświadczenie chrześcijańskiej wiary w powszechne zmartwychwstanie ciała w chwili końca świata.

Całe dwadzieścia wieków chrześcijaństwa to owoc tego przemożnego przekonania i wielkiej nadziei. Co prawda zawsze byli i znajdą się tacy, którzy atakują nauczanie o zmartwychwstaniu ciała. W czasach Jezusa saduceusze w rozmowie z Nim kwestionowali tę doktrynę, Jego odpowiedź sprawiła jednak, że wycofali się z zakłopotaniem.

Przypadków cudownego przywracania zmarłym życia nie trzeba jednak przyjmować na wiarę – są to fakty znajdujące potwierdzenie w dokumentach historycznych. Zebrane w niniejszej książce relacje – ujmowane jako całość – pokazują, że tym cudom nie można zaprzeczyć. Dotyczyły one przecież zbyt wielu wielkich świętych – św. Benedykt, św. Marcin z Tours, św. Bernard z Clairvaux, św. Dominik, św. Wincenty Ferreriusz oraz św. Franciszek Ksawery, by wymienić chociaż kilku.

Zaprzeczanie dokonaniom takich postaci historycznych to policzek wymierzony rozumowi.

(…)

Powołując Dwunastu Apostołów, Jezus dał im moc czynienia cudów, aby w ten sposób mogli zaświadczyć o Boskim źródle nauki, którą głosili. Powiedział do nich: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10, 8). Pan oznajmił też, że Jego wspaniałe cuda mają prowadzić ludzi ku wierze, i prorokował nadejście jeszcze wspanialszych zjawisk: „Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. On sam dokonuje tych dzieł. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła! Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni […]” (J 14, 11–12).

Idąc w ślady Apostołów, święci katoliccy nieśli naukę i chrzest Chrystusowy ogromnym rzeszom ludzi. Bóg często uznawał także za stosowne wesprzeć nauczanie swoich późniejszych „Apostołów” cudami, takimi jak uzdrowienia, wyrzucanie złych duchów oraz wskrzeszanie zmarłych. Mocą czynienia tego ostatniego – przywracania życia umarłym – obdarzył przede wszystkim swoich wielkich świętych misjonarzy, których udziałem i powołaniem stało się dokonywanie tysięcy nawróceń.

Liczne cuda wskrzeszenia dokonane przez świętych Pańskich potwierdzają Bożą aprobatę dla Kościoła katolickiego oraz głoszonego przez niego stanowiska, że został założony przez samego Jezusa Chrystusa i stanowi arkę wiecznego zbawienia. Owi święci byli narzędziem w rękach Pana, cuda zaś są Jego, a nie ich działaniem. Te wspaniałe dzieła stanowią Boże świadectwo prawdziwości wiary katolickiej. Żadna inna religia nie doczekała się takiego poświadczenia.

Jak ogłosił Sobór Watykański I (1870): „[…] aby posłuszeństwo naszej wiary pozostawało w zgodzie z rozumem, dla poparcia swego Objawienia Bóg raczył połączyć z wewnętrznymi pomocami Ducha Świętego zewnętrzne argumenty, którymi są dzieła Boże, przede wszystkim cuda i proroctwa, które – choć wybitnie pokazują wszechmoc i nieskończoną wiedzę Boga – są najpewniejszymi znakami Bożego objawienia i odpowiadają zdolności rozumienia wszystkich [ludzi]. Zarówno Mojżesz, jak i prorocy, a zwłaszcza Chrystus Pan dokonali wiele najwyraźniejszych cudów oraz wypowiadali proroctwa.

Z kolei o Apostołach czytamy, że: «Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współ- działał z nimi i potwierdzał ich naukę znakami, które jej towarzyszyły»”1 . Cudowne wskrzeszenia także ułatwiają zaakceptowanie cudów samego Chrystusa, o których mówią Ewangelie, w tym o dokonanym przez Niego wskrzeszeniu trzech osób. Jeżeli słudzy Boży mogą dokonywać tak wielkich czynów, dlaczego nie miałby tego robić również On sam? Przecież jest Panem żywych i umarłych: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie” (J 11, 25). Co więcej, cuda opisane w niniejszej książce wskazują na to, z jaką łatwością Jezus Chrystus, źródło mocy świętych Bożych, mógł powstać z martwych. Zmartwychwstanie Syna Bożego, dokonane Jego własną mocą, wykracza poza wszystkie inne cuda, jest największym cudem spośród wszystkich! To podstawa wszelkich nadziei na nasze zmartwychwstanie w dniu Sądu Ostatecznego.

Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa oraz cuda wskrzeszenia czynione przez świętych stanowią gwarancję Jezusowej obietnicy dla każdego wiernego katolika: „Ja zaś wskrzeszę go w dniu ostatecznym” (J 6, 44).

Fragment książki o. Albert J. Hebert - Wskrzeszeni Udokumentowana historia czterystu przywróceń do życia, Wydawnictwo ESPRIT

PRZECZYTAJ NIESAMOWITE OPOWIEŚCI O WSKRZESZENIACH TUTAJ

<<< KUP TERAZ – OPOWIEŚCI O UDOKUMENTOWANYCH WSKRZESZENIACH ZMARŁYCH !!! >>>