Czy mieszkający w Nazarecie Jezus przedstawiał się ludziom „Jestem Zbawicielem”? Czy nosił specjalne szaty, które z daleka mówiły o Jego szczególności? Czy Najświętsza Maryja Panna rozpowiadała o swoim szczególnym powołaniu? Nie działo się tak.

Zatem ukrywanie swojego powołania siostry zakonnej jest głęboko umotywowane w Ewangelii. Jest to jakby inny sposób myślenia o powołaniu i o świecie, niż deklarują to zgromadzenia habitowe. Nie jest to jednak, jak niektórzy mogliby uważać, dla wygody, czy z nowoczesności, lecz dla ubóstwa i naśladowania Jezusa żyjącego w Nazarecie.

Taka forma życia, jeżeli dobrze poznajemy historię Kościoła, istniała od pierwszych wieków, od konsekrowanych dziewic służących biskupowi, następnie poprzez różne formy oblacji i trzecich zakonów, szczególną zaś formę przybrała w Polsce pod zaborami, gdzie życie zakonne spotykało się z trudnościami. Najgorzej było z zaborze rosyjskim, gdzie zabroniono publicznego noszenia habitów. Wiele ze zgromadzeń skasowano, wiele osób duchownych zmuszono do wyjazdu za granicę, a ci zakonnicy, którzy pozostali nie mogli przyjmować nikogo nowego.

Wobec takiej sytuacji jeden z polskich kapucynów, Bł. Honorat Koźmiński, rozpoczął budowanie nowych zgromadzeń, korzystając przy tym z reguły III zakonu franciszkańskiego, dodając do niej w sposób twórczy wiele elementów. W strukturze tych zgromadzeń część osób mieszkało wspólnie, a część jako tzw. zjednoczone, mieszkały w domach rodzinnych, lub najwyżej po kilka osób. Zasadą było, że nie tylko nie było habitów, ale też najbliższa rodzina i otoczenie nie wiedziało kim są te osoby. Pretekstem do wspólnego zamieszkiwania była wspólna praca, np. szwalnia, pralnia, czytelnia, czy inna instytucja. W domach tych skrycie bywali księża i często skrycie przechowywano Najświętszy Sakrament. Pod duchowym wpływem tych zgromadzeń znajdowało się wiele osób, a prowadzone przez nie dzieła służyły społeczeństwu, np. zakładano domy dla samotnych kobiet, opiekowano się dziećmi, dawano pomoc i organizowano pracę służących, szyto szaty liturgiczne.

Zgromadzenia bezhabitowe założone przez Bł. Honorata Koźmińskiego nadal działają w Polsce. Ich charakter nieco się zmienił od czasów założyciela, niemniej zachowano wiele z pierwotnego ducha czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Więcej opowie film o życiu zakonnym Sióstr Najświętszego Imienia Jezus „Marylek”, ( http://marylki.pl/ ) umieszczony na ich kanale YouTube http://www.youtube.com/watch?v=soLQEI1-xTk

Maria Patynowska