Portal EREC ISRAEL
W muzeach całego świata znajdziemy wiele artefaktów związanych z archeologią biblijną. Jednym z takich miejsc jest jerozolimskie Muzeum Krajów Biblijnych – מוזיאון ארצות המקרא (Muzeon Arcot HaMikra), które ma siedzibę w dzielnicy Giwat Ram i zgromadziło jedną z najważniejszych kolekcji artefaktów biblijnych na świecie.
Kolekcję zapoczątkował Elie Borowski w 1943 roku, a została ona udostępniona dla zwiedzających w 1992 roku. Borowski urodził się w 1913 roku w Warszawie, a zmarł w 2003 roku w Jerozolimie.
Tysiące obiektów dostarczają nam szczegółowej wiedzy na temat ludzi i miejsc przewijających się przez Biblię. Można poświęcić kilka dni na zgłębianie kultury Izraelitów (protoplastów Żydów), Aramejczyków, Filistynów, Egipcjan, Asyryjczyków, Persów i wielu innych z dużą dokładnością. Wśród galerii znajdziemy konkretne odesłania do fragmentów Biblii, które pokażą dany artefakt w kontekście historycznym.
Muzeum organizuje również specjalne wystawy, takie jak "Nad rzekami Babilonu" - על נהרות בבל (Al Naharot Bawel), która skupiała się nad losami Żydów w niewoli babilońskiej.
Poniżej nieco wspaniałych artefaktów, które można znaleźć w muzeum. Kolejność absolutnie przypadkowa.
1. Wapienna płyta z napisem wyrytym w alfabecie paleohebrajskim znaleziona w grobowej jaskini (ok. 800-750 rok przed naszą erą). Czytamy na niej: Niechaj będzie przeklęty Hagaf syn Hagaba przez Yahweh Ṣebaot. Ta fraza, często tłumaczona jako "Pan Zastępów", pojawia się ponad 200 razy w Biblii hebrajskiej, a zwłaszcza w księgach prorockich (Izajasz i Jeremiasz). Płytka z muzeum jest prawdopodobnie najwcześniejszym pozabiblijnym wspomnieniem tego Imienia. Imię Hagab, które oznacza konika polnego, pojawia się też w Księdze Ezry (Ezdrasza) 2:46.
2. Tablica z Larsy. Ta akadyjska tablica zawiera 630 linijek i pochodzi z miasta Larsa na południu Mezopotamii z okresu panowania króla Rim-Sin (ok. 1821 rok przed naszą erą). Tablica zawiera opis rytuałów wykonywanych w wielu świątyniach larsańskich od 15 do 24 dnia miesiąca "Szabatu", który jest identyczny z biblijnym miesiącem "Szebat" (Zachariasza 1:7). Ta jedyna w swoim rodzaju tablica rzuca światło na region, z którego pochodził Abraham.
3. Czterojęzyczny słój Dariusza I. Perski władca Dariusz I, znany jako Dariusz Wielki, jest wspominany w biblijnych księgach Zachariasza, Aggeusza, Ezdrasza, Nehemiasza, Daniela i Malachiasza. W zbiorach muzeum znajdziemy kalcytowy słój z napisami, które wychwalają Dariusza aż w czterech językach, czyli o jeden więcej niż na słynnym kamieniu z Rosetty. Napisy w językach staroperskim, elamickim i akadyjskim głoszą "Dariusz wielki król", a egipskie hieroglify mówią tak: "Król Górnego oraz Dolnego Egiptu, pan dwóch krain, Dariusz, żyjący wiecznie, rok 36". Tak się akurat złożyło, że 36 rok panowania Dariusza (486 rok przed naszą erą) okazał się również jego ostatnim.
4. Księga Izajasza (11:6) mówi nam, że kiedyś "wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał". W muzeum znajdziemy misę z takimi motywami datowaną na 3300–2900 rok przed naszą erą. Misa pochodzi z Mezopotamii. Podobne motywy znajdziemy na ziguracie w Uruk (hebr. Erech), które poświęcone było bóstwu Anu. Anu było potężnym bóstwem sumeryjskim.
5. Księga Wyjścia (25:10-16) mówi nam, że Arka Przymierza był prostokątną skrzynią niesioną na drążkach. Muzeum ma w zbiorach bazaltową płaskorzeźbę z Arslan Tasz (północna Syria, starożytne miasto Hadatu) z okresu 800-750 przed naszą erą, które przedstawia dwóch mężczyzn niosących prostokątną skrzynię na drążkach. Warto zwrócić uwagę na cebry, które można znaleźć w wielu asyryjskich płaskorzeźbach rytualnych, co sugeruje, że mężczyźni mogli być kapłanami. Różnica między opisem z Biblii a tym znaleziskiem polega na tym, że biblijna Arka miała 2 drążki, a nie jeden, a w dodatku w środku, a nie na górze. Poniżej zdjęcie płaskorzeźby oraz wizualizacja Arki Przymierza.
6. Biblia mówi nam, że wizerunki cherubów pojawiały się zarówno na Przybytku (hebr. Miszkan), jak i w Świątyni (Księga Wyjścia 37:7-9 oraz Pierwsza Księga Królewska 6:23-30). Opisy cherubów nie są zbyt dokładne. Tymczasem muzeum posiada fenickiego w stylu cheruba wykonanego z kości słoniowej, który został odnaleziony we wspomnianym Arslan Tasz i datowany jest na lata 850-800 przed naszą erą. Cherub (cherubin) był prawdopodobnie używany jako dekoracja dla krzesła, a być może nawet tronu króla Damaszku Chazaela (חזאל), który jest wzmiankowany w Księgach Królewskich, Kronik oraz Księdze Amosa.
7. Ten duży rzymski sarkofag należał do kobiety, która nazywała się Julia Latronilla i zmarła ok. 330 roku naszej ery. Kobieta zmarła krótko po edykcie cesarza Konstantyna, który zezwolił chrześcijanom na praktykowanie swojej religii. Sarkofag zawiera wiele cytatów z Biblii hebrajskiej oraz Nowego Testamentu (m.in. Abrahama ofiarującego Izaaka, winny cud w Kanie i triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy). Okrąg w centrum jest jednym z najwcześniejszych chrystogramów ("Christi Monogramma").
7. Ten duży rzymski sarkofag należał do kobiety, która nazywała się Julia Latronilla i zmarła ok. 330 roku naszej ery. Kobieta zmarła krótko po edykcie cesarza Konstantyna, który zezwolił chrześcijanom na praktykowanie swojej religii. Sarkofag zawiera wiele cytatów z Biblii hebrajskiej oraz Nowego Testamentu (m.in. Abrahama ofiarującego Izaaka, winny cud w Kanie i triumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy). Okrąg w centrum jest jednym z najwcześniejszych chrystogramów ("Christi Monogramma").
Tekst postał na podstawie opracowania Davida Mostera z Uniwersytetu Bar Ilan, który specjalizuje się w historii starożytnej.
Autor prowadzi bloga pod adresem: thedailychapter.wordpress.com
