29. kwietnia Kościół obchodzi liturgiczne święto św. Katarzyny ze Sieny, dziewicy i doktor Kościoła. Św. Katarzyna jest patronem Europy, a jej wstawiennictwo nad Starym Kontynentem w dobie dzisiejszego kryzysu jest szczególnie potrzebne. Warto więc dziś przypomnieć sobie życie te świętej i naśladując jej wiarę, prosić ją o wsparcie w walce z pandemią.

Św. Katarzyna urodziła się 25 marca 1347 roku w Sienie. Od wczesnego dzieciństwa odznaczała się ponadprzeciętną pobożnością. Prywatne śluby dziewictwa złożyła Bogu mając zaledwie siedem lat. Kilka lat później, nie chcąc prowadzić światowego życia, wbrew woli rodziców obcięła sobie włosy i zaczęła żyć w pokucie. W 1363, wbrew wielu trudnością, wstąpiła do tercjarek dominikańskich w Sienie. Swoje zakonne życie poświęcała na modlitwę, pokutę i służbę trędowatym.

W swoim życiu często doświadczała mistycznych wizji Chrystusa i Jego Matki. W 1367, w trakcie jednej z takich wizji, Chrystus dokonał z nią mistycznych zaślubin, jako trwały ich znak pozostawiając obrączkę. Odtąd zaczęła przemawiać i pisać listy w imieniu Chrystusa do najważniejszych osób w ówczesnej Europie. Wokół niej skupiło się także grono uczniów, którym przewodziła w duchowym wzrastaniu. Łączyła w sobie głębokie życie kontemplacyjne z apostolską gorliwością.

Dla wielu jej współczesnych niedopuszczalnym było, aby kobieta odważnie pouczała duchownych, a w tym biskupów i papieży, ogłaszając się posłanką Chrystusa. Inkwizycja jednak nie dopatrzyła się w jej nauce niczego niezgodnego z Pismem Świętym i Magisterium Kościoła.

W 1374 roku, kiedy wróciła z Florencji do Sieny, po rozprawie przed sądem inkwizycyjnym, miasto nawiedziła epidemia dżumy. Św. Katarzyna z heroicznym oddaniem posługiwała zakażonym. Tego samego roku, w kwietniu, Chrystus daj jej łaskę współudziału w swoim cierpieniu poprzez stygmaty. Nie przybrały one jednak postaci ran, a krwawych promieni.

Katarzyna odeszła do Ojca w 1380 roku, mając 33 lata. Pozostawiła Kościołowi swoje trzy wielkie dzieła: „Dialog o Bożej Opatrzności”, „Listy” oraz „Modlitwy”. Uroczystej kanonizacji zakonnicy dokonał papież Pius II w 1461 roku. W 1855 papież Pius IX ogłosił św. Katarzynę drugą po św. Piotrze patronką Rzymu. W 1939, przez papieża Piusa XII, została ogłoszona drugą po św. Franciszku z Asyżu patronką Italii. Paweł VI w 1970 natomiast dołączył świętą do grona doktorów Kościoła. W 1999 św. Jan Paweł II włączył ją w grono świętych patronów Europy. Św. Katarzyna patronuje też pielęgniarkom, strażnikom i strażakom.

kak/brewiarz.pl