Ważną rolę w rozwoju życia wewnętrznego odgrywa liturgia obejmująca Najświętszą Ofiarę i sakramenty święte, a także Liturgię Godzin i cały rok liturgiczny. Jest to ważne, gdyż bez liturgii nie moglibyśmy osiągnąć zbawienia, bo nie bylibyśmy nawet chrześcijanami. We wspólnotę wierzących weszliśmy przez akt chrztu, a więc przez akt liturgiczny, dzięki któremu otrzymaliśmy odrodzenie ze śmierci grzechu i wszczepienie w Chrystusa, w Jego śmierć i zmartwychwstanie.

Sakrament ten jest łaską a zarazem programem, bo całe życie chrześcijanina opiera się na wierze w rzeczywistość powstałego przez chrzest stosunku do Chrystusa i na mistycznej więzi z Nim. Dlatego całe życie chrześcijańskie jest wysiłkiem ku zrealizowaniu naszego chrztu. Taki sens ma także profesja zakonna, wiodąc ku wcieleniu w życie tego, co otrzymaliśmy na chrzcie, a więc tajemnicy kenozy, uniżenia Chrystusa, Jego przejścia do chwały. Chrzest nadaje naszemu życiu wymiar paschalny.

Tego programu, który staje się naszą mistyczną własnością i naszym powołaniem przez chrzest, nigdy nie zrealizujemy w takim stopniu, byśmy mogli przejść do jakiegoś innego. Przez całe życie mamy świadomie odpowiadać wymaganiom tego sakramentu, który raz na zawsze przyjęliśmy.

mod/ps-po.pl