Luiza Dołęgowska, Fronda.pl: W opinii niemieckiego eksperta od rynku energii i bezpieczeństwa, dra Franka Umbacha w wywiadzie dla biznesalert.pl, Polska ,,może stać się siłą wiodącą w Unii Europejskiej' w zakresie cyberbezpieczeństwa i obronności dzięki wsparciu lidera - czyli Niemiec, zaś ,,UE ma większe kompetencje w tym zakresie niż NATO''. Czy to forma zachęty dla Polski czy też ostrzeżenia w związku z naszą polityką zagraniczną?

Antoni Rybczyński, publicysta, specjalista ds. wschodnich:  To szukanie argumentów na rzecz powrotu Polski do roli potulnego junior partnera Niemiec. Nie ma innych pomysłów, więc sięga się po tak naciągany, a mający zapewne związek z niedawną potężną falą cyberataków – głównie zresztą na kraje pozostające w mniejszym lub większym konflikcie z Rosją. W jaki sposób Niemcy, którzy realizują gazowy sojusz z Moskwą, mieliby nam pomóc w obronie przed rosyjskimi hakerami? Polska może zadbać o swe bezpieczeństwo cybernetyczne nie poprzez poddawanie się dyktatowi – że zacytuję Umbacha – „lidera – czyli Niemiec”. Więc przypomnę, że ten „lider” realizuje politykę, której efektem będzie energetyczna bezbronność Polski. A co do twierdzenia, że UE ma większe kompetencje w zakresie cyberbezpieczeństwa niż NATO, to wpisuje się to w chęć osłabiania NATO, tak popularną w Niemczech. Bo NATO rządzi się zdrowszymi zasadami niż Unia, w której panuje dyktat Berlina. Kończąc ten wątek, przypomnę, że to NATO od wielu lat ma swoje centrum obrony cybernetycznej – zlokalizowane zresztą nie w Berlinie, a w stolicy Estonii.

Ekspert z Niemiec uznaje, że w kwestii budowy Nord Stream 2 ,,każdy kraj realizuje własne interesy'', ale inne kraje muszą iść na ustępstwa i pogodzić się z niemieckim przywództwem - tu powołuje się na wypowiedź R. Sikorskiego, który niegdyś jako szef MSZ ,,bał się bardziej niemieckiej bezczynności niż niemieckiej dominacji''. Czy to odpowiednie argumenty do konstruktywnej rozmowy o współpracy?

No więc to tylko potwierdza to, co powiedziałem powyżej: cytowanie Sikorskiego to nic innego jak tęsknota za czasami, gdy Polska była niemieckim wasalem. Oczywiście, że to żaden argument do rozmów o współpracy. Wydaje się, że u naszego zachodniego sąsiada wciąż nie mogą się wewnętrznie przemóc, pogodzić ze zmianą sytuacji i budować nowe, partnerskie relacje z Warszawą. Nord Stream 2 szkodzi Polsce, jest drastycznie sprzeczny z naszymi interesami narodowymi, zagraża naszemu bezpieczeństwu energetycznemu. Co więcej, tyle mówiący o solidarności europejskiej Niemcy wręcz w podręcznikowy sposób łamią tę solidarność właśnie współpracując z Rosją w budowie gazociągu. Przypomnę, że z Rosją, która dokonała aneksji Krymu, prowadzi wojnę z Ukrainą w Donbasie i chce Ukrainę zniszczyć ekonomicznie (czemu służy m.in. Nord Stream 2). Jak to się ma do zaangażowania Angeli Merkel w próby zaprowadzenia pokoju w Donbasie?

Czy  propozycja na temat wzajemnych ustępstw Polski i Niemiec aby ,,powstał tandem do wykorzystania wzajemnego potencjału'' nie jest jawną drwiną, bo z wypowiedzi eksperta wynika, że w zamian za wdrożenie przez nas polityki uchodźczej i ,,pewnych ustępstw'' proponuje się nam ,,opiekę energetyczną'' za pomocą Nord Stream 2?

Tego nie warto nawet komentować. Niemcy forsując Nord Stream 2 i mówiąc, że to wzmacnia także nasze bezpieczeństwo energetyczne, proponują nam zakup sznura, na którym się potem mamy powiesić.

Biorąc pod uwagę możliwość realnego uniezależnienia się Polski od dostaw gazu z Rosji a później również od dostaw z Niemiec - czy nerwowość niemieckich polityków i ekspertów jest uzasadniona?

Z ich punktu widzenia zdecydowanie tak – zwłaszcza w świetle ostatnich wydarzeń. Administracja Trumpa otwarcie zapowiada eksport ogromnych ilości amerykańskiego gazu na rynki światowe, w tym europejski. Mówił o tym w kwietniu sekretarz ds. energii Rick Perry, uruchomiony ma być drugi terminal eksportowy LNG. Amerykańska dyplomacja aktywnie zwalcza Nord Stream 2 i ekspansję Gazpromu w Europie. A pierwsza dostawa gazu z USA w Świnoujściu wywołała panikę nie tylko w Moskwie, ale i w Berlinie. Dlaczego w Berlinie również? Bo coraz bardziej realna staje się możliwość zmiany przez Stany Zjednoczone ich głównego sojusznika w Europie Środkowej i Wschodniej. Taką rolę od czasów zimnej wojny pełniła RFN. Ostatnio doskonale też współpracowało się Obamie z Merkel. Wtedy Waszyngton dał tak naprawdę Berlinowi wolną rękę na Starym Kontynencie. Ale dziś to się zmienia. Zmienia się w związku z nowym prezydentem USA i nową administracją. Histeryczne ataki niemieckich polityków i mediów na Trumpa jeszcze nawet zanim został prezydentem na pewno nie pomogą w utrzymaniu przez Berlin pozycji głównego partnera USA w naszej części Europy. Tę rolę może przejąć Polska, a dokładniej szeroki blok państw Trójmorza, z Polską, Rumunią i być może Ukrainą w rolach głównych. Pierwszy krok w tę stronę widzimy w sferze dostaw gazu. Ale i wzmacniania obecności wojskowej USA w tym regionie kontynentu. Tego tak naprawdę boją się dziś Niemcy. Dlatego mamy dziś tu realny konflikt, który zdecyduje o przyszłości naszej części Europy. W tym konflikcie z jednej strony mamy Polskę i Stany Zjednoczone, z drugiej zaś Niemcy i Rosję.

Dziękuję za rozmowę