Trójstopniowa rakieta to efekt współpracy konsorcjum, w skład którego weszły:
– Wojskowy Instytut Techniczny Uzbrojenia (WITU),
– Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 1 w Łodzi (WZL-1),
– Zakłady Produkcji Specjalnej Gamrat.

Weryfikacja dotyczyła m.in. algorytmów naprowadzania, funkcjonowania systemów łączności i konstrukcyjnej pracy silników na stały materiał pędny.

Test suborbitalnej konstrukcji to element szerzej zakrojonego procesu rozwijania krajowych technologii rakietowych. Obecnie w Polsce trwają prace nad trzema projektami:

  1. Rakieta Bursztyn – opracowywana przez Sieć Badawczą Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa.

  2. Rakieta Perun – rozwijana przez firmę SpaceForest z Gdyni, zdolna do osiągania pułapu ponad 100 km.

  3. Rakieta trójstopniowa WITU–WZL–Gamrat – ukierunkowana na zastosowania wojskowe dzięki konstrukcji opartej na silnikach na paliwo stałe.

Michał Pakosz, kierownik Działu Technologii Rakietowych w Instytucie Lotnictwa, wyjaśnia w rozmowie z Interią, że każdy projekt ma inną architekturę i odmienne przeznaczenie. – „Rakiety mogą spełniać różne zadania, mają różne architektury. Rakieta konsorcjum WZL, WITU i ZPS Gamrat jest oparta o trzy stopnie na silniki na stały materiał pędny, co ma zalety związane przede wszystkim z wykorzystaniem wojskowym” – podkreślił ekspert.