Od urodzenia w Krakowie w 1947 roku, po ukończeniu fizyki na Uniwersytet Jagielloński, życie Elżbiety Pendereckiej zostało zwią­zane z muzyką — choć nie jako wykonawczyni, lecz jako kreatorka przestrzeni dla artystów i wydarzeń, które dziś już wpisały się na trwale w mapę kultury. W 1965 roku poślubiła Krzysztof Pendereckiego, wielkiego kompozytora, stając się jego wsparciem i partnerką w działalności artystycznej — a zarazem sama budując swój własny dorobek jako liderka środowisk kulturalnych.

Jako prezes Stowarzyszenia im. Ludwiga van Beethovena stała m.in. za powstaniem Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena, jednego z czołowych wydarzeń muzycznych w Polsce. Z jej inicjatywy powstała także orkiestra Sinfonietta Cracovia — oficjalna formacja Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa, która wnosiła specjalny akcent w życie muzyczne regionu i kraju.

Jej współpraca z młodymi artystami, realizacja międzynarodowych projektów i umiejętność łączenia kultury z dyplomacją sprawiły, że w 2002 roku otrzymała Europejską Nagrodę Kultury przyznaną przez KulturForum Europa za „ambasadorowanie Polsce w otwieraniu Unii Europejskiej na Wschód”.
Śmierć Elżbiety Pendereckiej staje się momentem refleksji dla środowiska kulturalnego i publicznego: „Wielka postać polskiej kultury... Swoje życie poświęciła muzyce i uczyła nas wrażliwości na sztukę i piękno” — napisała Małgorzata Kidawa‑Błońska, marszałek Senatu. Również Aleksander Miszalski, prezydent Krakowa, wspominał ją jako „osobę, której działalność kulturalna na zawsze zapisała się w historii Krakowa i Polski”.

Elżbieta Penderecka pozostawia po sobie nie tylko wspomnienie wielkiej damy kultury, lecz także trwały dorobek: mosty kulturowe, festiwale, fundacje i setki młodych muzyków, których kariery wspierała. Jej wizja i zaangażowanie zainspirowały niezliczonych twórców oraz instytucje.