Fronda: Dzisiejsze przekazy medialne koncentrują się wokół krytycznej wobec ideologii LGBT wypowiedzi prezydenta Dudy w Brzegu. Trudno jednak nie zauważyć, że temat został nagłośniony w debacie wyborczej przez opozycję. Dlaczego Pana zdaniem opozycja w ostatnich dniach przed wyborami decyduje się na nagłaśnianie tego rodzaju wątków? Trudno przecież podejrzewać, by większość Polaków popierała jakąś agresywną rewolucję obyczajową...

Tomasz Sakiewicz: Sądzę, że z punktu widzenia lewicy jest to jak najbardziej opłacalne. Lewica generalnie odwołuje się do haseł rewolucji kulturalnej. Byłym marksistom oraz ich zwolennikom z lewej strony sceny politycznej poglądy tego rodzaju nie są obce. Chętnie zajmują w sporze zdanie przeciwne aniżeli to zajmowane przez prawicę. Takie starcie jest dla nich bardzo wygodne, choć przecież wyraźna polaryzacja służy w efekcie zarówno lewicy, jak i prawicy. Natomiast nieco inny problem jest z obozem, który reprezentują panowie Trzaskowski, Hołownia i, w jakimś sensie, Kosiniak-Kamysz, który generalnie jest w swych poglądach zbliżony do Roberta Biedronia. Problem tych panów polega jednak na tym, że ich elektorat nie podziela tego rodzaju poglądów.

Jeśli akurat chodzi o PSL, to z ostatnich wypowiedzi Władysława Kosiniaka-Kamysza lub innych polityków tej partii wynika, że starają się wątki obyczajowe wyciszać...

Nie do końca może im się to udać ze względu na klarowne zaakcentowanie w tym sporze stanowisk prawej i lewej strony. Politycy PSL, chcąc ustosunkować się do sporu, a równocześnie nie chcąc ujawniać swoich poglądów, odnoszą się do samej formy narracji. Akcentują, że ktoś powiedział coś zbyt mocno, że ktoś kogoś obraził. Przenoszą ciężar dyskusji z jej merytorycznej treści na jej formę, unikając ujawniania swoich poglądów.

Jeżeli z kolei spojrzeć na dzisiejszą Gazetę Wyborczą, trudno oprzeć się wrażeniu jakiejś histerii, która ogarnia to środowisko. Wojciech Czuchnowski pisze wprost: "Będziecie mieć krew na rękach". Dominika Wielowieyska z kolei twierdzi, że PiS "stawia na wojnę religijną".

W przypadku o pana Czuchnowskiego można powiedzieć, że ma on zupełnie inne powody do histerii, jako jeden z uczestników Grupy Hakowej. Myślę, że próbuje odwrócić uwagę od świeżych wydarzeń, które są dla niego nader kompromitujące.

Jeśli chodzi o Gazetę Wyborczą, należy pamiętać, że środowisko to prezentuje poglądy takie, jak Biedroń i Trzaskowski, natomiast nie ponosi ono takiej ceny za ich ujawnianie jak politycy. Gazeta Wyborcza może prezentować je w sposób znacznie bardziej radykalny. A że jest to nieskuteczne? Każda akcja, w którą angażował się Adam Michnik, generalnie skazana była na przegraną. Jeżeli Adam Michnik próbuje czegoś dokonać w polityce, kończy się to katastrofą. Jest w tym zresztą podobny do Romana Giertycha. To dwóch antymidasów politycznych.

Obydwaj są przekonani, że pociągną za sobą ludzkie masy. Posłuchają ich pewnie ci, którzy są wokół nich. Jest to pewnie niemała grupa, być może wystarczająca na utrzymanie gazety. Ale żeby cokolwiek znaczyć w polityce, trzeba prezentować sobą coś więcej.

Belgijski polityk i zdeklarowany homoseksualista, Elio Di Rupo, wzywa Komisję Europejską do ukarania Polski za słowa prezydenta Andrzeja Dudy. Może zatem ta cała histeria rozpętana przez opozycję obliczona została na przysłowiowe "uruchomienie zagranicy"?

Jeżeli rzeczywiście opozycja liczy na reakcję zagranicy, to reakcja w Polsce będzie odwrotna. Nie ma  mowy, ażeby z powodu tej awantury odebrano Polsce fundusze unijne. Wątpię, by wyborcy przestraszyli się takiego wariantu.

Czy bezpośrednie zabranie głosu przez prezydenta Dudę na temat LGBT nie było jednak błędem? Czy nie połknął haczyka zarzuconego przez opozycję?

Myślę, że jest odwrotnie i że to opozycja połknęła haczyk i weszła na pole bardzo dogodne dla PiS-u. Badania są miażdżące. 80% Polaków wypowiada się przeciw adopcji dzieci przez małżeństwa homoseksualne, 60% przeciw małżeństwom homoseksualnym. "Plan Rabieja" został absolutnie odrzucony przez większość wyborców. Jest też pewnie wiele osób, które nie poszłyby w ogóle głosować, a być może pójdą na wybory z tych właśnie powodów.

Jeśli chodzi o prognozy przedwyborcze, publikowane są różne sondaże i same różnice pomiędzy nimi pozwalają na istotne wątpliwości co do ich wiarygodności. Jaka jest Pana prognoza wyborcza?

Myślę, że wynik wyborów nie będzie jakoś mocno odbiegał od obecnych sondaży. Pewne różnice mogą mieć miejsce z uwagi na to, że przez dwa tygodnie, które pozostały do wyborów, wszystko może się zmienić.

Wydaje się, że efekt Trzaskowskiego już się skończył. Przewidywałem, że w połowie czerwca Trzaskowski dojdzie do szklanego sufitu, który będzie mu bardzo trudno przebić. W pierwszej turze nie zdobędzie więcej niż 30% głosów. W przypadku Andrzeja Dudy ten szklany sufit wynosi około 50%, a w zasadzie więcej.

Nie wiadomo zresztą, czy część wyborców, którzy chcieli zagłosować na Dudę dopiero w drugiej turze, nie zagłosuje na niego w pierwszej, właśnie dzięki ostatnio zarysowanej polaryzacji stanowisk. Polaryzacja głosów jak najbardziej opłaca się Andrzejowi Dudzie, gdyż odrywa Konfederacji i PSL-owi te kilka procent głosów już w pierwszej turze. Jest nawet możliwe, że w pierwszej turze Andrzej Duda wygra, choć nie jest to takie oczywiste, jak wydawało się półtora miesiąca temu.