Bracia franciszkanie proszę o pomoc!
W wyniku pożaru zostały zniszczone pokoje mieszkalne braci, rekreacja, klatka schodowa i pomieszczenia obok zakrystii. Prosimy o wsparcie modlitewne w tej trudnej sytuacji dla braci ze Lwowa. Dla osób pragnących wspomóc materialnie naszych braci ze Lwowa w tej trudnej dla nich sytuacji podajemy numery kont bankowych:

IBAN PL 90 1160 2202 0000 0002 4495 4448
Bank Millennium S.A.
Kod SWIFT banku BIGBPLPW

EUR:
IBAN PL 06 1160 2202 0000 0002 6789 1901
Bank Millennium S.A
Kod SWIFT banku BIGBPLPW

Film z pożaru:


Franciszkanie ze Lwowem są związani na trwałe od drugiej połowy XIV w. Ich siedzibą był wówczas kościół i klasztor św. Krzyża. Przy tym kościele niszczonym przez pożary i na nowo odbudowywanym, zakonnicy przetrwali do austriackiej kasaty w roku 1785. Klasztor ten był również od roku 1626 siedzibą prowincji rusko-litewskiej, a od 1686 r. samej prowincji ruskiej, aż do roku 1785.

Budynki klasztoru i kościoła św. Krzyża, zniszczone w roku 1848, zostały rozebrane przez władze austriackie i już od tego czasu nie istnieją. Oprócz tego klasztoru istniał we Lwowie od roku 1617 drugi, mniejszy klasztor, św. Antoniego, który także został skasowany przez rząd austriacki w 1784 r.

Mimo kasaty obydwu klasztorów, rząd austriacki przekazał franciszkanom we Lwowie kościół i klasztor oo. Kapucynów, zbudowany w 1708 r. Kościół i klasztor pod wezwaniem Najśw. Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, stał się siedzibą prowincji galicyjskiej oraz internatu i nowicjatu. Tu także do roku 1933 urzędował prowincjał odrodzonej prowincji polskiej zakonu.

Ze Lwowem związani są franciszkańscy święci i błogosławieni: bł. bp Jakub Strzemię (ok. 1340-1409), św. Jan z Dukli (1414-1484), św. Maksymilian Kolbe (1894-1941), sługa Boży o. Wenanty Katarzyniec, błogosławieni męczennicy II wojny światowej, urodzony we Lwowie bł. o. Innocenty Guz (1890-1940) oraz bł. o. Karol Herman Stępień (1910-1943).

W klasztorze lwowskim przebywali franciszkanie aż do 25 kwietnia 1946 r., do czasu opuszczenia go pod naciskiem komunistycznej władzy po przyłączeniu tych terenów do Związku Radzieckiego.

Jednak nie wszyscy franciszkanie opuścili Lwów. Przez czterdzieści pięć lat (1948-1993) reprezentował tu zakon i Kościół o. Rafał Kiernicki, więzień łagrów sowieckich, duszpasterz i proboszcz katolickiej katedry we Lwowie, przez papieża Jana Pawła II podniesiony 16 stycznia 1991 r. do godności biskupiej.

O. Rafał w czasach, kiedy w latach 1958-1965 władza radziecka pozbawiła go prawa sprawowania funkcji duszpasterskich, pracował jako stróż nocny w parku miejskim czy później tragarz, a swoją posługę kapłańską spełniał w konspiracji. Za jego staraniem w 1989 r. do Lwowa ponownie przyjechali franciszkanie z Polski, z macierzystej Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię. Zamieszkali przy swoim kościele pw. św. Antoniego przy ul. Łyczakowskiej (na zdjęciu / fot. ASF).

O. bp Kiernicki zmarł 23 listopada 1995 r. Pięć lat później uroczyście odsłonięto jego popiersie w katedrze lwowskiej, w dowód zasług dla przetrwania Kościoła na terenie dawnego Związku Radzieckiego.

We Lwowie, franciszkanie są dziś duszpasterzami czterech wspólnot: polskiej, rosyjskiej, ukraińskiej i litewskiej. W tych czterech językach odprawiają msze, katechizują i przygotowują do przyjęcia sakramentów.

MP/Franciszkanie.pl (omh /mz)/facebook.com/jan.hruszowiec?fref=nf&pnref=story