Nabożeństwo Godziny Łaski

Jedną z form oddawania czci Najświętszej Maryi Pannie jest nabożeństwo Godziny Łaski. Nawiązuje ono do orędzi mistycznych z 1947 r., przekazanych przez Matkę Bożą pielęgniarce Pierinie Gilli w miejscowości Fontanelle di Montichiari na północy Włoch. Pierina Gilli żyła w latach 1911-1991. Była głęboko przekonana, że na przestrzeni ok. 20 lat ukazywała się jej Matka Najświętsza. Gilli twierdziła, że 8 grudnia 1947 r., w Święto Niepokalanego Poczęcia, Matka Boża przekazała jej swoją wolę dotyczącą Godziny Łaski dla całego świata, czyli wyjątkowej formy modlitwy o bardzo określonej porze – tylko 8 grudnia każdego roku między godz. 12.00 a 13.00.

W Polsce w wielu sanktuariach, klasztorach, kościołach i mediach katolickich promuje się od kilkudziesięciu lat Godzinę Łaski jako jedną szczególną godzinę w roku, gdy „niebo pochyla się tak nisko nad ziemią, że Bóg jest na wyciągnięcie ręki”. Zdaniem zwolenników tej formy modlitewnej, 8 grudnia każdego roku między godz. 12.00 a 13.00 „niebo staje nad nami otworem” i każda prośba będzie wysłuchana. Z tej racji w wielu świątyniach w naszym kraju są organizowane specjalne nabożeństwa, na których gromadzą się rzesze ludzi.

W trakcie Godziny Łaski wielu katolików z otwartym sercem przedstawia Panu Bogu i Matce Najświętszej swoje troski i kłopoty. Niektóre osoby czekają często wiele miesięcy z najtrudniejszymi problemami, z najbardziej bolesnymi formami cierpienia – chorobą nowotworową, rozpadającym się małżeństwem, alkoholizmem czy narkomanią własnych dzieci – właśnie na Godzinę Łaski, aby mieć większą pewność, że Bóg wysłucha ich modlitw zanoszonych 8 grudnia każdego roku między godz. 12.00 a 13.00. Ludziom praktykującym tę formę modlitewną towarzyszy niewątpliwie szczerość intencji, zaufanie płynące z wiary oraz prawdziwa miłość do Boga i Matki Najświętszej.

Warto jednak w tym miejscu podkreślić, że właściwemu rozumieniu Godziny Łaski powinna towarzyszyć poważna racjonalna ostrożność filozoficzna i teologiczna, ponieważ autentyczność objawień Matki Bożej w Fontanelle di Montichiari nie została jeszcze potwierdzona przez odpowiednie władze kościelne. W konsekwencji oficjalnej aprobaty nie ma także nabożeństwo Godziny Łaski. Miejscowość Fontanelle di Montichiari należy do diecezji Brescia. Jedyną kompetentną osobą do oceny prywatnych objawień Pieriny Gilli jest biskup tej diecezji. W latach 1968, 1975, 1984, 1997, 2001 i 2013 kilku kolejnych biskupów Brescii wypowiedziało się oficjalnie w tej sprawie, negując nadprzyrodzony charakter objawień maryjnych Pieriny Gilli.

W dokumencie z 15 lipca 2013 roku biskup Luciano Monari zakazał promowania w sanktuarium w Fontanelle di Montichiari tych rzekomych objawień. Dlatego w ostatnich latach nie wolno było w tej świątyni nawiązywać w żaden sposób do jakichkolwiek orędzi i innych zjawisk o charakterze rzekomo nadprzyrodzonym. W konsekwencji z sanktuarium usunięto zdjęcia Pieriny Gilli, foldery i książki promujące jej wizje mistyczne. Biskup Luciano Monari wydał swój dokument na polecenie watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary z 13 listopada 2012 r. Wcześniej w tej sprawie interweniowała także Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

Do jesieni 2019 r. sanktuarium w miejscowości Fontanelle di Montichiari było tylko i wyłącznie miejscem kultu maryjnego zgodnego z Magisterium Kościoła, Pismem świętym i Tradycją. Biskup Luciano Monari podkreślał bardzo wyraźnie w swoim dokumencie z 2013 r., że kult maryjny sprawowany w tym sanktuarium nie powinien w żaden sposób sugerować wiernym, że ocena Kościoła przeżyć mistycznych Pieriny Gilli uległa zmianie w sensie jakiegokolwiek uznania ich autentyczności i prawdziwości.

Głęboki zwrot w ocenie tego zjawiska religijnego nastąpił w ostatnim czasie. Bardzo ważne wydarzenie, związane z interpretacją Godziny Łaski i doświadczeń mistycznych Pieriny Gilli, miało miejsce 7 grudnia 2019 r. Tego dnia obecny Biskup Brescii celebrował uroczystą Mszę świętą w parafii Fontanelle di Montichiari oraz promulgował dekret powołujący do istnienia w tej miejscowości, po uzyskaniu odpowiedniej zgody Stolicy Apostolskiej, diecezjalne sanktuarium maryjne Róży Mistycznej Matki Kościoła. Od 2017 r. nowym biskupem diecezji Brescia jest Pierantonio Tremolada, który w latach 2014-2017 był biskupem pomocniczym archidiecezji mediolańskiej. W uroczystości erygowania sanktuarium wzięło udział dwa tysiące wiernych.

Wszystko wskazuje na to, że nowe badania teologiczne i doktrynalne dotyczące przeżyć mistycznych Pieriny Gilli zmierzają w stronę potwierdzenia ich częściowej lub całkowitej wiarygodności. Oczywiście utworzenie sanktuarium nie oznacza jeszcze oficjalnego uznania prawdziwości wszystkich elementów działalności religijnej tej włoskiej mistyczki. Należy jednak stanowczo podkreślić, że erygowanie sanktuarium jest potwierdzeniem potencjału misyjnego miejscowości pielgrzymkowej Fontanelle di Montichiari oraz służy konsolidacji, wzmocnieniu i zwiększeniu licznych owoców duchowych, jakie narodziły się w tym miejscu w sercach ludzi na przestrzeni wielu lat.

Erygowanie 7 grudnia 2019 r. diecezjalnego sanktuarium maryjnego w miejscowości pielgrzymkowej Fontanelle di Montichiari należy uznać za historyczny zwrot w długim procesie oceny wiarygodności doświadczeń mistycznych Pieriny Gilli. 29 listopada 2019 r. biskup Pierantonio Tremolada opublikował krótki list pasterski pt. „Dar dla Kościoła”. Stwierdza w nim, że miejscowość Fontanelle di Montichiari jest od wielu lat ważnym duchowym punktem odniesienia i miejscem pielgrzymkowym dla tysięcy ludzi z Włoch oraz wielu innych krajów świata. „To imponujące zjawisko – pisze Biskup Brescii – modlitwy i czci wobec Najświętszej Matki Pana, nazywanej Różą Mistyczną i Matką Kościoła, jest powiązane w sposób, który nie jest drugorzędny, z doświadczeniem duchowym Pieriny Gilli – doświadczeniem, które wciąż jest przedmiotem odnowionego etapu analiz i rozeznania przez władzę kościelną, zarówno na poziomie diecezjalnym, jak i przez Kongregację Nauki Wiary. Celem tego dogłębnego badania jest lepsze zrozumienie, czy i jak takie doświadczenie duchowe może wspierać i zwiększać współczesne życie chrześcijańskie, poczucie przynależności do Kościoła i dzielenie się jego misją ewangelizacyjną pod opieką i inspiracją Świętej Matki Pana”.

Źródło: Andrzej Kobyliński, Nabożeństwo Godziny Łaski, „Rycerz Niepokalanej” 773(2020)10, s. 34-35.