Wielu osobom zainteresowanym kulisami geopolitycznych rozgrywek znany jest epizod izraelskiej zdrady Gruzji podczas wojny gruzińsko-rosyjskiej w 2008 r., kiedy to - według ujawnionych przez WikiLeaks dokumentów - w zamian za kody systemu przeciwlotniczego Tor-M1, sprzedanego Iranowi przez Federację Rosyjską, Tel Awiw miał przekazać Moskwie kody do 40 dronów Hermes 450, które sprzedał Gruzinom w 2007 r. Z książki dyrektora Mosadu w latach 1989–1996, Sabataja Szawita, pt. „Byłem szefem Mosadu” dowiadujemy się, że w 2009 r. w podobny sposób Izrael potraktował Polskę. Za obraniem przez administrację Baracka Obamy kursu prorosyjskiego i tzw. resetu z Rosją, który pociągnął
za sobą m.in. rezygnacje z planów rozmieszczenia w Polsce elementów amerykańskiej tarczy antyrakietowej, miał bowiem stać właśnie Tel Awiw.

Jak wspomina w swojej książce Sabataj Szawit: „20 stycznia 2009 roku, gdy prezydent Obama wkroczył do Białego Domu, skierowałem do niego list przez posłańca. Rekomendowałem nowej administracji, by zaczęła brać pod uwagę zagrożenie irańskie. Pierwszym niezbędnym krokiem w tym zakresie byłaby wizyta prezydenta w Moskwie i złożenie Putinowi propozycji, że w zamian za wsparcie sankcji przeciw Iranowi Stany Zjednoczone zrezygnują z rozmieszczenia w Europie Wschodniej rakietowego systemu obrony”.

Jak dalej pisze Szawit, wprawdzie nie dostał on potwierdzenia, że jego list dotarł do adresata, ale „9 lipca 2009 r. „The New York Times” odnotował, że podczas wizyty w Rosji „prezydent Obama zaproponował dzisiaj skreślenie tarczy obrony rakietowej z planów USA w Europie Wschodniej, jeśli Rosja pomogłaby powstrzymać Iran przed uzyskaniem broni atomowej”, i powiedział absolwentom Nowej Szkoły Ekonomicznej w Moskwie: „Chcę, żebyśmy razem pracowali nad budową obrony rakietowej, która zapewni nam większe bezpieczeństwo. Ale jeśli zostanie wyeliminowane zagrożenie ze strony programów irańskich – nuklearnego i pocisków balistycznych – wyeliminowana będzie siła napędowa stojąca za budową obrony rakietowej w Europie. To leży w naszym wspólnym interesie””.

W dniu 17 września 2009 r., w rocznicę napaści Związku Sowieckiego na Polskę, administracja Baracka Obamy oficjalnie ogłosiła wycofanie się Stanów Zjednoczonych z umieszczenia tarczy antyrakietowej w Polsce i Czechach. Obama zapowiedział wówczas, że w kwestii nowego systemu będzie współpracować z Rosją. 

W dniu 8 kwietnia 2010 roku w stolicy Czech, Pradze, prezydent USA i prezydent Rosji podpisali porozumienie New START o redukcji broni strategicznej, ograniczając łączną liczbę głowic jądrowych do 2200 i rozmieszczonych do 650 oraz zmniejszając liczbę platform broni jądrowej (czyli różnych form pocisków) do 800.

W dniu 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku zginął zwierzchnik Sił Zbrojnych RP - prezydent Polski Lech Kaczyński oraz najwyżsi rangą dowódcy Wojska Polskiego, z Szefem Sztabu Generalnego na czele.

w dniu 9 czerwca 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Orga­nizacji Narodów Zjednoczonych, wśród której znajduje się mająca prawo weta Federacja Rosyjska, przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1929 (2009), która rozszerzyła zakres środków ograniczających nałożonych przez rezolucje RB ONZ nr 1737 (2006), RB ONZ nr 1747 (2007) i RB ONZ nr 1803 (2008) oraz wpro­wadziła dodatkowe środki ograniczające wobec Iranu, m.in. zakazujące sprzedaży Iranowi wszelkiego rodzaju ciężkiej broni (w tym pocisków rakietowych).

We wrześniu 2010 roku ówczesny prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew podpisał dekret zakazujący dostarczania systemów rakietowych S-300, pojazdów opancerzonych, samolotów bojowych, śmigłowców i okrętów do Iranu. Prezydent Iranu - Mahmud Ahmadineżad skrytykował wówczas Rosję za kłanianie się Stanom Zjednoczonym. W wyniku odwołania przez Rosję transakcji, Iran wniósł przeciwko niej do sądu w Szwajcarii pozew. W odpowiedzi na pozew Rosja zagroziła wycofaniem wsparcia dyplomatycznego dla Iranu w sporze nuklearnym.

6 września 2010 r. Rosja i Izrael podpisały pięcioletnie porozumienie wojskowe. W październiku 2010 r. izraelski państwowy koncern zbrojeniowy ISRAELI AEROSPACE INDUSTRIES sprzedał z kolei Moskwie produkowane przez siebie nowoczesne Bezzałogowe Statki Powietrzne. Umowa opiewała na 400 mln USD.

Krzysztof Gutowski