Warto pamiętać, że kłamliwe i bezczelne opinie zachodu o Polsce, powielane również przez antypolskie środowiska w naszym kraju, wynikają nie tylko z nienawiści do Polski i Polaków, świadomych kłamstw, ignorancji ale również z doświadczeń okupacji niemieckiej na zachodzie, która była o wiele bardziej liberalna niż w Polsce.

Polacy swoją wizje niemieckiej okupacji zbudowali na dramatycznych doświadczeniach Polaków pod okupacją niemiecką. Doświadczonych niemieckim terrorem Polaków gorszą pełne humoru filmy dziejące się w Europie zachodniej okupowanej przez Niemców (doskonałym tego przykładem są reakcje polskich kombatantów na brytyjski serial komediowy „Allo, allo”). W rzeczywistości okupacja Europy zachodniej nie była tak dotkliwa dla Europejczyków jak dla Polaków okupacja Polski (zapewne też dlatego zachodnia Europa nie rozumie polskich uprzedzeń wobec dominacji niemieckiej). Okupacja zachodniej Europy pokazuje też w jakiej pogardzie Niemcy mieli (i zapewne dalej mają Polaków).

 

Dania

W 1940 roku rozpoczęła się okupacja Danii. Okupacja ta miała bardzo łagodny przebieg. Niemcy zachowali duńską armie, instytucje państwowe, demokratycznie wybrany parlament, władze króla. Pod okupacją niemiecką w 1943 roku miały miejsce demokratyczne wybory, zwyciężyła koalicja konserwatystów, liberałów i socjaldemokratów. Pomimo okupacji Dania prowadziła politykę niezależną od Niemiec. Dopiero w połowie 1943 roku Niemcy wprowadzili stan wojenny, uwięzili króla, rozwiązali parlament, rozbroili wojsko. W 1944 Niemcy rozbroili policje duńską. Biurokracja przetrwała bez uszczerbku.

Duńscy narodowi socjaliści stworzyli formacje policyjne Allgemaine SS i wojskowe SS Nordland i SS Wiking. Antynazistowskie podziemie duńskie (którego członkami było bardzo wielu Polaków) zajmowało się szpiegowaniem, sabotażem i wykonywaniem wyroków. W 1944 rozpoczęły się antyniemieckie strajki. W 1945 Duńczycy przejęli władze od Niemców.

W Danii mieszkało 8.000 żydów (0,2% populacji) w tym 1.500 uchodźców. Nie byli oni prześladowani. W obliczu niemieckich represji Duńczycy, uprzedzeni przez SS Obergruppenfuhrera Besta, ukryli żydów. Duńscy policjanci odmawiali aresztowania Żydów, część z duńskich policjantów trafiła za to do obozów. Zagrożeni Żydzi duńscy dostali azyl w Szwecji. 5.500 żydów z Danii do Szwecji przewieźli duńscy rybacy (za dużą opłatą). W transporcie Żydów do Szwecji pomógł głównodowodzący armii niemieckiej w Danii, który zabronił marynarce niemieckiej patrolowania morza między Danią a Szwecją w dniach kiedy byli przewożeni Żydzi. Z 472 żydów ujętych przez Niemców zginęły 52 osoby.

Podczas II wojny światowej Niemcy zabili 4.000 Duńczyków, kolejne 4.000 duńskich narodowych socjalistów zginęło walcząc u boku Niemców na froncie wschodnim.

 

Norwegia

W 1940 król norweski ewakuował się z królestwa i w Londynie powołał rząd na uchodźstwie. Podziemie antynazistowskie było mało aktywne, zajmowało się szpiegowaniem i przerzutem ludzi do Szwecji. W 1945 roku król powrócił.

W Norwegi kolaboracyjny rząd powołał Vidkun Quisling. Norwescy narodowi socjaliści walczyli z sowietami w ramach SS Wiking, SS Nordland, Norske SS, Legionu Norweskiego. Norwescy narodowi socjaliści służyli też w jednostce policyjnej Allgemeine SS walczącej z podziemiem anty nazistowskim.

Większość z 10.000 zabitych Norwegów podczas II wojny światowej zginęła na froncie wschodnim walcząc z sowietami. Wśród 3.000.000 Norwegów żyło 1.800 żydów. Z uwiezionych 800 żydów przeżyło 23. Do Szwecji zbiegło 900 żydów.

 

Belgia

W 1940 roku rząd opuścił Belgię, w kraju pozostał król. Niemcy ograniczyli się do okupacji wojskowej, administracja pozostała w rękach Belgów. Od 1944 Niemcy wprowadzili również okupacje cywilną.

Flamandzcy narodowi radykałowie zasilili szeregu SS Wiking. Uważani za niższych rasowo Walonowie wstępowali do Legionu Walońskiego Wehrmachtu.

W Belgii mieszkało 90.000 żydów (mniej niż 1% populacji) w tym 15.000 uchodźców. 30.000 z nich zginęło. Podczas wojny zginęło 88.000 Belgów większość z rąk Niemców.

 

Luksemburg

W 1940 roku Luksemburg opuściła księżna z rządem. W 1942 księstwo zostało inkorporowane do Niemiec. Przymusowy pobór do armii niemieckiej spowodował strajki, krwawo stłumione przez Niemców. Księstwo zostało wyzwolone w 1945 roku. Podczas wojny zginęło 3.800 Luksemburczyków (w tym 2.800 wcielonych przymusowo do armii niemieckiej).

Żydów w Luksemburgu było 3.000 (1% populacji), 800 zginęło.

 

Holandia

Holandia znalazła się pod cywilną okupacja w 1940 roku. Parlament przestał obradować ale parlamentarzystom diety wypłacano. Niemcy zachowali holenderska administracje łącznie z ministrami, niemniej do administracji przyjęto wielu holenderskich narodowych socjalistów. Królowa wyjechała do Wielkiej Brytanii. Podziemie zajmowało się wywiadem. Niemcy zachowali wolną prasę. Holenderscy ochotnicy wstępowali do Allgemeine SS i Wiking SS.

Podczas wojny zginęło 105.000 holenderskich Żydów (z 140.000 w tym 30.000 uchodźców z Niemiec i Austrii) i 103.000 Holendrów. Pogromy Żydów urządzali holenderscy narodowi socjaliści. 80% Żydów deportowano do okupowanej Polski, 13.000 nie deportowano bo byli w związkach małżeńskich z Holendrami albo byli potrzebni gospodarce. Z 25.000 ukrywających się Żydów wojnę przeżyło 7.000. Holenderscy policjanci i szmalcownicy wydali Niemcom 18.000 Żydów.

W odwecie za anty nazistowski list episkopatu Holandii naziści deportowali chrześcijan żydowskiego pochodzenia do Auschwitz (w tym Edytę Stein). Równie znaną ofiarą nazistów była Anna Frank (jej rodzice i Holendrzy ją ukrywający przeżyli wojnę).

 

Guernsey

Guernsey była wyspą należącą do Wielkiej Brytanii i okupowaną przez Niemców. Angielscy urzędnicy wydali 5 żydówek, 3 z nich zginęły w Auschwitz.

 

Francja

Od 1940 Francja znajdowała się pod częściową okupacją, a od 1942 pod całkowitą. Z Niemcami kolaborował nowo powstały konserwatywno-liberalny rząd Vichy. Niemcy nie zlikwidowali ani francuskiej armii ani francuskiej administracji. Część francuzów ochotniczo wstąpiła do Legionu Francuskiego walczącego u boku Wehrmachtu a potem SS. Powołano też ochotnicze formacje policyjne do walki z podziemiem

Podziemie było małe, składało się z wielu komunistów, targane było walkami między niepodległościowcami a komunistami, pomagało zestrzelonym lotnikom alianckim. Polacy w ramach podziemia francuskiego zajmowali się wywiadem.

Żydów w Francji było 350.000 (w tym 150.000 imigrantów i 50.000 uchodźców), 90.000 z nich zginęło. Zginęło również 450.000 Francuzów. Administracja Vichy i policja francuska chętnie wydawały Niemcom żydów uchodźców i imigrantów, nie chciano jednak wydawać Żydów obywateli republiki.

 

Jan Bodakowski