„Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście” – wzywał św. Paweł Tesaloniczan, a przez niego wzywa Bóg wszystkich wierzących. (1Tes 5, 12—22) W trudnej sytuacji, w jakiej znaleźliśmy się przez pandemię koronawirusa, nie ustawajmy w uwielbieniu Wszechmogącego Boga, wysławianiu Jego Imienia i chrześcijańskiej radości ze zbawienia, jakie nam daje. Uwielbiając Boga prośmy wspólnie za naszą Ojczyznę, aby z tej walki wyszła silniejsza i wierniejsza swoim wartościom.

Ciebie Boga wysławiamy,
Tobie Panu wieczna chwała,
Ciebie Ojca, niebios bramy,
Ciebie wielbi ziemia cała.

Tobie wszyscy Aniołowie,
Tobie Moce i Niebiosy,
Cheruby, Serafinowie,
ślą wieczystej pieśni głosy.

Święty, Święty, nad Świętymi,
Bóg Zastępów, Król łaskawy,
Pełne niebo z kręgiem ziemi,
Majestatu Twojej sławy.

Te Deum to wczesnochrześcijański hymn dziękczynny z przełomu IV i V wieku, którym Kościół uwielbia Boga zwłaszcza w ważnych i podniosłych momentach swojej liturgii. Powszechnie znana polska wersja Ciebie Boga wysławiamy powstała w 1966 roku, z okazji Jubileuszu Tysiąclecia Chrztu Polski. Z łaciny hymn przetłumaczył ks. Tadeusz Karyłowski, a melodię skomponowali Józef Furmanik i Franciszka Wesołowska.

Według legendy tekst hymnu powstał w wyniku rozmowy św. Augustyna ze św. Ambrożym. Kiedy św. Augustyn wychodził ze źródła chrzcielnego miał powiedzieć „Te Deum Laudamus”, na co św. Ambroży miał mu odpowiedzieć „Tobie Panie wieczna chwała”.

kak/misericors.org