Szlachetni, bezkompromisowi idealiści głoszący jeśli nie świetlaną, to przynajmniej  piękną przyszłość zawsze wypadają lepiej na tle tych, którzy działają w "realu" - zdobywają i sprawują realną władzę oraz wprowadzają realne zmiany, zawierając nieuchronne kompromisy z rzeczywistością. Dlatego kreowanie wizerunku nieskalanego rzeczywistością "idealisty" a jeszcze lepiej "antysystemowca" jest często wykorzystywanym, wręcz zgranym chwytem wyborczym.

 

"Antysystemowcy" jako podpory systemu

Trzeba jednak pamiętać, że deklaracje i obietnice to rzeczywistość wirtualna. Natomiast  udział we władzy, czyli realne podejmowanie decyzji weryfikuje ten "idealizm" i "antysystemowość, nawet jeśli ten udział we władzy jest ograniczony  do poselskiego mandatu, oznaczającego 1/231 zwykłej większości sejmowej. (Sejm RP jak wiadomo ma 460 posłów, więc zwykła większość niezbędna do przegłosowania ustaw to 460/2+1=231). Bywają przecież sytuacje, kiedy owa 1/231 nabiera znaczenia, kiedy przeważa szalę w jakiejś kluczowej sprawie. W takich sytuacjach nawet pojedynczy poseł ma realną władzę, bo jego głos decydująco wpływa na bieg spraw państwa.

"Antysystemowi" "idealiści" nie raz okazywali się podporami systemu. Leszek Moczulski, Jan Rulewski, Stefan Niesiołowski, Radosław Sikorski, Roman Giertych, Paweł Kukiz to tylko niektóre z postaci które przeszły taką metamorfozę z prawicowo-patriotyczno-narodowo-katolicko-antykomunistycznej kontestacji systemu III RP do jego obrony, często wyjątkowo zajadłej. Zauważmy, że nawet Szymon Hołownia próbuje na swój sposób przedstawiać się jako antysystemowiec (że niby spoza "naparzanki" PO-PiS).

 Powinno nas to uczyć sceptycyzmu i ostrożności w przyjmowaniu na wiarę pięknych deklaracji, obietnic i wizerunków, w tym, albo zwłaszcza, wizerunków "antysystemowości". To prawda, że niektórzy skutecznie podtrzymują wizerunki "antysystemowców" przez długie lata. Czy jednak wielka w tym ich zasługa? Może nie zawiodły nas one tylko dlatego, że nie było okazji do ich weryfikacji przez realne polityczne działania? W tym kontekście warto się przyjrzeć Konfederacji, jako takiemu właśnie zestawowi kolejnych pięknych deklaracji, obietnic i wizerunków.

"Antysystemowy" wizerunek Konfederacji

Konfederacja jest produktem przygotowanym specjalnie dla najtwardszych prawicowców i konserwatystów - patriotów, narodowców, wolnorynkowców i obrońców życia poczętego. Na pytanie dlaczego Konfederacja? postawione na głównej stronie ugrupowania (TUTAJ),  pierwszą odpowiedzią jest: bo to jedyny antysystemowy wybór spoza układu okrągłego stołu (PiS, PO, SLD, PSL) oraz wielkie zjednoczenie środowisk wolnościowych, narodowych, patriotycznych i konserwatywnych.

Kandydatowi Konfederacji na prezydenta RP, 38-letniemu Krzysztofowi Bosakowi, młody wygląd niewątpliwie ułatwia podtrzymywanie wrażenia świeżości, choć jest politycznie aktywny w różnych formach ruchu narodowego  od 2000 r. Swój wizerunek jako ideowców niewątpliwie podtrzymują konkurenci Bosaka w konfederacyjnych prawyborach.  78-letni Janusz Korwin-Mikke to  niezmordowany weteran wolnego rynku i konserwatywnego liberalizmu, czynny politycznie od lat 1960-tych. 53-letni Grzegorz Braun działa publicznie od końca lat1980-tych (w latach 1990-94 w redakcji Frondy), a ściśle politycznie od 2007 r. Bardzo pielęgnuje swój narodowy i katolicki wizerunek podkreślany pozdrowieniem "Szczęść Boże". Ci i pozostali politycy Konfederacji chętnie i na różne sposoby podkreślają swoją "antysystemowość".

W świetle przytoczonych wyżej licznych doświadczeń z kontestatorami zamieniającymi się w filary systemu, narzuca się konieczność weryfikacji zarówno antysystemowego wizerunku Konfederacji, jak i autentyczności jej deklaracji programowych. Czy jednak jest to możliwe, skoro Konfederacji nigdy nie miała udziału w realnej władzy i podstawą jej oceny wciąż pozostają głównie wypowiedzi jej polityków? Okazuje się, że tak. Trzeba tylko chcieć to zbadać - zadać pytania i szukać na nie odpowiedzi.

Jak zmierzyć antysystemowość?

Pierwsza rzecz co do której Konfederacja chce nas przekonać to to, że jest antysystemowa. Czy to prawda? Żeby odpowiedzieć na to pytanie trzeba wpierw ustalić czym jest "system" (albo inaczej "układ"), jakie są jego podstawy oraz co i jak należy zrobić by go usunąć. Odpowiedź nie jest prosta, bo ukrywa się on za partiami, instytucjami, oligarchami i nie zawsze widocznymi powiązaniami polityczno-biznesowymi, utrudniającymi dokonanie wydawałoby się oczywistych napraw Rzeczypospolitej.

W tej nieuchwytnej magmie jest jednak jedna ściśle określona instytucja, która dla owego "systemu" stanowi jeden z najważniejszych (a może najważniejszy) szaniec obronny - sądy. Sądy, które w wielu sprawach mogą orzekać mniej lub bardziej sprawiedliwie, kiedy jednak w grę wchodzą żywotne interesy systemu, nie wahają się wywracać prawo na opak: tam gdzie napisano "nie wolno kraść" czytają "kraść wolno, a nawet trzeba" (pisałem o tym np. TUTAJ i TUTAJ). Dlatego miarą prawdziwej antysystemowości jest wola i faktyczne działanie na rzecz zmian w sądownictwie, tak, by przestało ono być narzędziem systemu i jego ochrony.

Konfederacja wobec sądownictwa

System sądownictwa jest jednym z tych tematów, które budzą największe emocje w debacie publicznej - czytamy w programie Konfederacji (TUTAJ) -  Niestety, dominują w niej spory personalne i walka o to, czyja frakcja będzie decydować o obsadzeniu najważniejszych stanowisk. Z punktu widzenia problemów Polaków, stykających się na co dzień z niewydolnymi sądami, żadnym rozwiązaniem nie są ani pseudoreformy proponowane przez obóz rządzący, ani też bezrefleksyjna obrona status quo ze strony części opozycji.

 Dla obywateli problemem jest przede wszystkim przewlekłość postępowań, wynikająca z niewydolności sądów i niedoskonałości procedur oraz poczucie niesprawiedliwości, które często spowodowane jest nadmiernym formalizmem działania sądów. (...) Jako Konfederacja uważamy, że podstawą dla naprawienia polskiego sądownictwa i przywrócenia zaufania obywateli do wymiaru sprawiedliwości jest radykalne poprawienie organizacji pracy sędziów, aby ochrona prawna, po którą obywatele zwracają się do sądów, była realna i niezwłoczna. 

Dalej następują propozycje usprawnienia i przyspieszenia pracy sądów m.in. przez optymalizację procedur sądowych i zwiększenie liczby asystentów sędziowskich.

Proponowane usprawnienia pracy sądów mogą być cenne i godne poparcia, jednak problem w tym, że Konfederacja nie widzi w sądownictwie żadnego strukturalnego (a także personalnego) zła polegającego na niesprawiedliwych, chroniących "układ" wyrokach oraz na tym, że sądy wybierają się same, przedłużając trwanie koterii (która sama nazwała się nadzwyczajną kastą; TUTAJ, 3:58) chroniącej interesy własne i szerszej grupy z którą jest związana, czyli owego "układu" ("systemu") o postkomunistycznym rodowodzie, choć po trzydziestu latach zapewne mocno zreorganizowanej. W obronie interesów swoich i tej grupy sędziowie np. z Sądu Najwyższego gotowi są kłamać i oszukiwać bez żadnych zahamowań (patrz TUTAJ) i uzurpatorsko przypisywać sobie władzę absolutną, tzn. odmawiać obywatelom i ich przedstawicielom prawa jakiegokolwiek wpływu na wybór sędziów, co jest normalną praktyką w innych krajach (np. w USA TUTAJ, Niemczech TUTAJ i Francji TUTAJ), a ponadto wynika z artykułu 4. Konstytucji, który mówi, że 1. Władza zwierzchnia w RP należy do Narodu. 2. Naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio.

W tym kontekście skład personalny skrajnie zdeprawowanej sędziowskiej elity i mechanizmy jego samoodtwarzania ("chowu wsobnego") są istotą systemu (lub sądowego ramienia tego systemu), który podtrzymuje zło i niesprawiedliwość III RP, przekładające się na siłę polityczną tego zła.

To właśnie jest system-rak toczący Rzeczpospolitą,  ściślej istotna jego część. Jednak rzekomo antysystemowa Konfederacja w ogóle go nie widzi i w ogóle nie zamierza się nim zajmować! Więcej: zmianę owego "chowu wsobnego" na zasady obowiązujące w normalnych demokratycznych krajach, zmiany odświeżające personalnie środowisko sędziów,  Konfederacja nazywa pseudoreformami.

Wymianę w taki lub inny sposób zdeprawowanych sędziów na tych spoza układu (systemu) przez takie zmiany w KRS na jakie pozwala Konstytucja (patrz TUTAJ) Konfederacja sprowadza do sporów  personalnych i walki o to, czyja frakcja będzie decydować o obsadzeniu najważniejszych stanowisk. Niech sobie dalej orzekają sędziowie, którzy w razie potrzeby przeczytają "nie wolno kraść" jako "kraść wolno, a nawet trzeba" (sarkazm). Dla Konfederacji "system" to ci, którzy walczą z prawdziwym systemem (kastą i jej poplecznikami) wrzuceni do jednego worka z tymi, którzy chcą go zachować.

Z programu Konfederacji wynika, że nie istnieje dla niej rzeczywistość tak wielu wyroków III RP, dowodzących niemożliwości jakiegokolwiek rozliczenia sprawców zbrodni komunistycznych i całej komunistycznej przeszłości. Program Konfederacji wręcz wyszydza działania w kierunku naprawy tej sytuacji.

Natomiast propozycje samej Konfederacji ograniczają się wyłącznie do organizacyjnych usprawnień, być może zasługujących na poparcie, ale nie zmieniających istoty prawdziwego systemu zła III RP. Na dodatek Konfederacja nie ogranicza się do ignorowania istnienia tego prawdziwego systemu i wrzucenia go do jednego worka i zrównania z jego przeciwnikami.

Konfederaci po stronie "nadzwyczajnej kasty"

 9.03.2016 r. Janusz Korwin-Mikke w opublikowanym w Internecie (TUTAJ) oświadczeniu  wezwał  wojsko do puczu przeciw rządowi pod kłamliwym zarzutem niezastosowania się przezeń do rzekomego wyroku Trybunału Konstytucyjnego,  uznającego za niekonstytucyjną nową ustawę o TK. (informacje o tym skwapliwie rozpowszechniły media systemu III RP, np. TUTAJ i TUTAJ).

Przypomnijmy o co chodziło. Trybunał powinien był procedować na podstawie tejże nowej ustawy o TK, bo zobowiązywała go do tego zasada domniemania konstytucyjności (założenie, że uchwalone przez Sejm akty są zgodne z Konstytucją dopóki  Trybunał nie orzeknie inaczej). Ustawa ta wymagała, by sprawę tego typu rozpatrywało 13 sędziów. Jednak w posiedzeniu TK uczestniczyło  jedynie dwunastu sędziów. Dlatego rząd nie uznał stanowiska TK za oficjalny wyrok i nie opublikował go w Dzienniku Ustaw, tak jak nie mógłby opublikować nieformalnych ustaleń dowolnej grupy 7 lub 3 sędziów TK albo samego przewodniczącego. TK złamał prawo, procedując w zbyt małym składzie, po czym wzywał rząd by również złamał prawo uznając nieprawidłowo uchwalony dokument za wyrok. To postępowanie TK poparła oczywiście sprzymierzona z nim totalna opozycja.

Dla nas istotne jest to, że poparł go również JKM, stając po jednej stronie z kasty, totalną opozycją i innymi siłami III RP. Symptomatyczne, że wyjaśniając swoje stanowisko JKM postąpił w sposób charakterystyczny dla propagandystów III RP i nie tylko: całkowicie pominął przyczynę odmowy przez rząd uznania decyzji TK za oficjalny wyrok i opublikowania go w dzienniku ustaw. Wystąpił jako adwokat kasty, ukrywając przed tymi, którzy go słuchali fakty niekorzystne dla kasty, a świadczące na korzyść rządu.

JKM wezwał wojsko do puczu również 7.02.2020, kiedy sędzia Maciej Nowacki, prezes

 Sądu Rejonowego w Olsztynie nie dopuścił do działań miejscowego zgromadzenia sędziów zmierzającego do podważenia kompetencji ustawodawcy, powołanej przez niego Krajowej Rady Sądownictwa i Izby Dyscyplinarnej SN. Rozróżnienie między sędziami przestrzegającymi prawa uchwalonego przez ustawodawcę, a tymi, którzy tego prawa nie przestrzegają i stawiają się nad ustawodawcą, nie ma dla JKM znaczenia. Rozwiązaniem sporu i problemu nie jest dla niego takie czy inne "zrobienie porządku" z uzurpacjami kasty, ale pucz - obalenie władzy, która lepiej lub gorzej usiłuje wyzwolić Polskę i Polaków spod uzurpatorskiej sędziowskiej władzy zdeprawowanych sędziów, wspierającej cały postkomunistyczny układ sprzymierzonego z ukrytymi wpływami zagranicznymi.

Nie mamy więc do czynienia wyłącznie z obojętnością Konfederacji wobec niezmiernie ważnej dla Polski walki z sędziowską kastą (oraz systemem, który za nią stoi). W krytycznych momentach Konfederacja popiera układ III RP, choć czyni to ostrożnie, z pozycji rzekomo "ponad układowego" arbitra, bo jawne wsparcie kasty byłoby zbyt kompromitujące.

W tym kontekście nie jest przypadkiem głośna wypowiedź Jacka Wilka, polityka Konfederacji i członka sztabu Krzysztofa Bosaka. Przeciwnie, potwierdza stanowisko Konfederacji wyłaniające się z przytoczonych wyżej świadectw i dowodów:

Moim zdaniem, żeby było jasne, będziemy stawać przed klasycznym wyborem mniejszego zła. Dla Konfederacji wrogiem nie jest ani PO, ani PiS, tylko PO-PiS, czyli formacja socjalistyczna, która ewidentnie ciągnie Polskę w złym kierunku. 

W tej chwili największym problemem Polski jest dyktatura większości, czyli rozkwit demokracji w wykonaniu Jarosława Kaczyńskiego, który lekceważy sobie obowiązujące prawo i konstytucja mu raczej przeszkadza w rządzeniu. ...

Wobec tego ... nie będzie innej opcji, ... tylko zagryźć zęby, przekreślić obecnego prezydenta i postawić krzyżyk przy Rafale Trzaskowskim.

Dodatkowym usprawiedliwieniem dla zrównania prawdziwego systemu z jego przeciwnikami jest dla Konfederacji "socjalizm" PiS i  PO (oczywiście niewiele się różniących). O tym, jak wypada to porównanie, pisałem TUTAJ. Co zaś do zarzutu rzekomego "socjalizmu"  to warto pamiętać, że do wolnego rynku można mieć podejście rzeczowe  lub ideologiczne. Wolny rynek to ważne narzędzie regulacji i rozwoju gospodarki, ale jego czysta forma nie jest bezwzględnym warunkiem gospodarczego sukcesu. Potęgi gospodarcze Japonii, Korei, Niemiec, Singapuru i szeregu innych krajów zbudowano na połączeniu wolnego rynku z różnymi formami interwencjonizmu i zabezpieczeń socjalnych.

Natomiast ideologia gospodarczego liberalizmu czyni z wolnego rynku idola, który ma nas w życiu publicznym zwolnić z decyzji angażujących intelekt i sumienie, a nawet usprawiedliwić obojętność na nędzę i niesprawiedliwość. Ani to rozsądne, ani chrześcijańskie, a po  prostu ideologiczne, a przy okazji bałwochwalcze. Tak często bywa z ideologiami.

Konfederacja w sprawie życia poczętego

Radykalnie ideowa Konfederacja ma się odróżniać od PiS niezłomną postawą w kwestii obrony życia ludzi, którzy jeszcze się nie urodzili. W programie Konfederacji (TUTAJ) czytamy:

Jesteśmy zgodni, co do pilnej konieczności prawnych gwarancji bezpieczeństwa życia od poczęcia. Upomnimy się o projekty mające na celu ochronę życia nienarodzonych, które zostały zignorowane przez obecnie sprawujących władzę.

A jak przedstawia się rzeczywistość realnych decyzji politycznych? 15 maja b.r. Kaja Godek informowała w ramach mailingu do sympatyków Fundacji Życie i Rodzina:

Właśnie w tych dniach był wprost idealny moment, aby doprowadzić do uchwalenia #ZATRZYMAJABORCJĘ. Jarosław Kaczyński szukał w Sejmie posłów, przy pomocy których mógłby przeprowadzić wybory według swojej wizji. To doskonała okazja szczególnie dla Konfederacji, która mimo iż nie ma większości w parlamencie, to jednak dysponuje 11 głosami i w sytuacji, gdy każdy głos się liczy, ma możliwość zrobić coś dobrego. W zamian za zagłosowanie za takimi wyborami jakich chce kierownictwo PiS, mogła zażądać uprzedniego uchwalenia #ZatrzymajAborcję lub odblokowania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego w sprawie eugeniki. (...)

Posłowie Konfederacji... jednak ... nie wykorzystali nadarzającej się okazji do zażądania od kierownictwa PiS ochrony życia. (...) Już w zeszłym tygodniu (...) pisaliśmy do Konfederacji o zadziałanie w tej sprawie, tak, by deklaracje wizerunkowe zamienić na faktyczną polityczną presję na PiS. Liderzy tej formacji nie byli jednak zainteresowani ratowaniem życia dzieci w zamian za odstąpienie od bieżących politycznych sporów. Koło poselskie zdecydowało o niepodjęciu sprawy.

Radykalny idealizm konfederacji okazał się tylko propagandowym wizerunkiem bez pokrycia. Wbrew programowej deklaracji nie upomnieli się o projekty mające na celu ochronę życia nienarodzonych.  Zignorowali je dokładnie tak jak obecnie sprawujący władzę. Według rozeznania jakie udało mi się zrobić, ani posłowie Konfederacji ani ich elektorat nie jest tak radykalnie "pro life" jak to głosi program, wobec czego zwyciężyła realpolitik. W tej kwestii Konfederacja okazała się mniej wiarygodna niż PiS, który zachował się tak samo, ale w sytuacji znacznie trudniejszych uwarunkowań wynikających z faktu sprawowania władzy.

Rzekomo antysystemowa podpora systemu

Uniki Konfederacji w sprawie ochrony życia co najmniej zrównują jej konto z kontem PiS w tej sprawie, więc odkładam ją w tej chwili na bok.

Zostaje sprawa stosunku Konfederacji do wymiaru sprawiedliwości i jego reformy. W mojej opinii, to co wyżej przedstawiłem pokazuje jednoznacznie, że Konfederacja nie jest w żadnym stopniu antysystemowa. Jest fantomem imitującym antysystemowość, a faktycznie nastawionym na wspieranie systemu (przepoczwarzonego dziedzictwa PRL-u) przez negowanie istnienia tego systemu i wykreowanie kolejnego fantomu: nonsensownego fake-systemu, czyli zrównanych ze sobą PO i PiS "naparzających się" bez sensu i potrzeby.

Jest to obraz całkowicie nieprawdziwy. Co gorsza, jego zaszczepianie i rozpowszechnianie uniemożliwia naprawę Polski przez naprawę sądów oraz usunięcie realnie istniejącego systemu - starego raka komunistycznego dziedzictwa powiększonego o całkiem nowe przerzuty. Konfederacja mniej lub bardziej jawnie sprzeciwia się usunięciu tego raka mamiąc usprawniającymi reformami, skądinąd potrzebnymi, ale nie dotykającymi istoty zła. W innych sprawach  mami idolem wolnego rynku, który rzekomo załatwi wszystko.

Zwolennicy Konfederacji nie lubią PiS m.in. za jego kompromisy. Nie wygląda z nimi tak ładnie jak "radykalni idealiści", ale jest prawdziwy i ma realną władzę zmieniania Polski, zaś "radykalni idealiści" okazują się kolejnym fejkiem. Właśnie te kompromisy połączone z nieugiętością  w posuwaniu się w wybranym kierunku pozwoliły Jarosławowi Kaczyńskiemu dojść do takiego punktu, że mógł realnie ruszyć ów filar zła III RP - sądy, co nie było możliwe przez ćwierć wieku. Samo ignorowanie tej sprawy przez Konfederację już ją kompromituje, a ataki na tę reformę jeszcze tę kompromitację pogłębiają. Są i inne sprawy, w których milczenie, albo zdawkowe poparcie, jak w przypadku Baltic Pipe źle świadczą o Konfederatach, ale nie ma tu miejsca, żeby wszystkie te sprawy omawiać.

Wierzę w dobre intencje rzeszy zwolenników Konfederacji. Jednak samą Konfederację, przy obecnej polityce i kierownictwie uważam za ugrupowanie działające całkowicie wbrew interesom Polski (żeby nie użyć mocniejszych słów). Mówiąc obrazowo, twarze Krzysztofa Bosaka, Grzegorza Brauna i Janusza Korwina-Mikke układają się w jeden szereg z twarzami Niesiołowskiego, Giertycha, Kukiza im podobnych.

Patriotyczna i narodowa frazeologia (a także fałszywe obietnice obrony życia) oraz idol wolnego rynku to tylko przebranie i maska mające na celu odciągnięcie patriotycznego, katolickiego, prawicowego elektoratu od realnych działań dla dobra Polski. Są to nieubłagane logiczne wnioski wynikające z programu Konfederacji oraz słów i działań jej przywódców, a także oczywiście mojego rozeznania w sprawach, o których była wyżej mowa, a które przedstawiłem w innych artykułach, np. o sądach. Logiczną spójność tego uzasadnienia oraz rzetelność przywołanych faktów niech ocenią sami czytelnicy.

Podsumowując: Konfederacja jest tylko w deklaracjach ugrupowaniem antysystemowym. W rzeczywistości istnieje po to, by wspierać system III RP.


Grzegorz Strzemecki