Wizjonerka
Adela Brise (Adèle Brisé) urodziła się w roku 1831. Jej rodzina pochodziła z Belgii, skąd w 1855 na parę lat przed objawieniami wyemigrowała za chlebem do USA. Młodziutka Adela wychowywała się  w pobożnej atmosferze wsi na której ludzie zajmowali się głównie hodowlą bydła i przeróbką drewna. W chwili objawień kobieta była młoda, ale już dojrzała, miała 28 lat i była panną.

 Pierwsza wizja miała miejsce w październiku 1859 r. Maryja pokazała się Adeli jako młoda kobieta ubrana w biały, przepasany w talii żółtą szarfą strój. Nad jej jasnymi włosami unosiły się gwiazdy, a od całej postaci bił nieziemski blask. Postać stała w ogrodzie pomiędzy dwoma drzewami: piołunem i klonem. Podczas tej pierwszej wizji Adela modliła się zalękniona, sądząc że widzi duszę czyścową potrzebującą modlitwy. O zdarzeniu powiedziała rodzicom. Wszyscy raczej skłaniali się ku temu, że może być to czyścowa dusza.

Druga wizja nastąpiła następnej niedzieli, 9 października 1859, kiedy dziewczyna szła na Mszę Świętą do kościoła w mieście Bay Settlement. Wizjonerka wówczas nie była, sama ale w towarzystwie znajomej kobiety, która jednak niczego nie widziała. Dziewczyna wówczas poprosiła proboszcza o radę jak się zachowywać w takich okolicznościach. Kapłan pouczył ją, że jeżeli jeszcze kiedyś zobaczy zjawę, powinna ją zapytać: "W imię Boga, powiedz mi kim jesteś i czego chcesz ode mnie?".

Trzecia wizja. Rzeczywiście, tajemnicza osoba pokazała się znowu, tym razem w drodze powrotnej z kościoła. Wówczas posłuszna spowiednikowi kobieta zapytała takimi słowami, jakimi jej zalecił. Maryja przedstawiła się jej jako „Królowa Niebios”, zachęcając ją do „modlitwy za grzeszników”, a także do "zbierania dzieci w tym dzikim kraju i uczenia ich, co jest im potrzebne powinny do zbawienia. "

Teologia objawienia
Wiek XIX i początek wieku XX to era wielkich objawień Maryjnych. Znamienne, że mają one związek z ogłoszeniem dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Wówczas pobożne młode kobiety, lub dzieci, w różnych częściach świata doznają dosyć podobnych wizji. Jako pierwszej Maryja ukazała się młodej zakonnicy szarytce, Katarzynie Laboure w Paryżu, następnie pasterce Bernadetcie w Lourdes, a w rok po objawieniach w Lourdes nastąpiło opisywane objawienie w Stanach Zjednoczonych. W każdym z objawień Maryja nosi białą suknię i prosi o modlitwę za grzeszników. Obok tych podobieństw są też drobne wyróżniające wygląd Maryi różnice (w Paryżu niebieski płaszcz, w Lourdes niebieski pas, w USA pas żółty). Kontynuacja tych objawień ma miejsce w Fatimie, tuż po ostatnim z objawień fatimskich św. Maksymilian Maria Kolbe założy Rycerstwo Niepokalanej. Myśl św. Maksymiliana kontynuować będzie Kardynał Wyszyński, co następnie będzie głosił światu św. Jan Paweł II. Tak tworzy się swoista genealogia współczesnej teologii maryjnej, którym niewątpliwie logicznym ogniwem są objawiania Adeli Brise, która przecież nie mogła wiedzieć o reszcie objawień.

I co się dalej stało?
W przypadku tego objawienia, jak i pozostałych ważna jest nie tylko treść samego orędzia z Niebios, co również postawa samego wizjonera. Jak się on zachowuje w swoim dalszym życiu? Czy widać w nim działanie Łaski Bożej?  Na ile osoba widząca sama poważnie potraktowała to co usłyszała? Adela w momencie wizji miała 28 lat i nie była osobą zamężną. Szybko zaczęła realizować wezwanie Maryi, najpierw po prostu zapraszając napotykane dzieci na spontanicznie głoszona katechezę, a z czasem założyła szkołę katolicką i wspólnotę tercjarek franciszkańskich. Na zdjęciach najczęściej widzimy ją w habicie, wyglądającym na habit jakiegoś zgromadzenia zakonnego. Niemniej nie założyła ona osobnego zgromadzenia, ale prowadziła życie duchowe w ramach III zakonu franciszkańskiego, którego wspólnoty dają swoim członkom prawo noszenia habitów. W XIX wieku zwyczaj noszenia tych habitów był bardziej upowszechniony niż to się dzieje dzisiaj w III zakonach, gdzie ma to wymiar bardziej symboliczny. W USA trudno wówczas było założyć osobne zgromadzenie zakonne, ze względu na utrudnioną daleką i drogą podróż do Rzymu, dla tego często poprzestawano na III zakonie, jego regułę traktując w pogłębiony sposób.

Cudowne ocalenie z pożaru
W okolicach miejsca objawień było dużo warsztatów produkcji i obróbki drewna. Jeden z nich, 8 października 1871 spowodował wielki pożar, który strawił wszystko, oprócz, jak ludzie uznali, cudownie ocalałego miejsca objawień. Adele podczas pożaru zorganizowała procesję w której ludzie ze czcią obnosili figurę Maryi prosili Boga o ocalenie.  Zostali wysłuchani, miejsce to ocalało, choć pędzony wiatrem wielki pożar zatrzymał się dopiero na jeziorze Michigan. Był to jeden z większych pożarów, jakie miały miejsce w historii USA. Zdarzenie ty było próbą wiary dla Adeli i jej środowiska. Próbą, którą przeszli pomyślnie.

Sanktuarium
W miejscu objawień w Champion w stanie Wisconsin, w USA, około 26 km na północny -wschód od stolicy diecezji Green Bay obecnie znajduje się Kaplica Sanktuarium Matki Bożej Dobrej Pomocy (Chapel of the Shrine of Our Lady of Good Help ). Jest to niewielkie, ale żywe sanktuarium maryjne. Miało ono swój początek w prostej kapliczce, jaką postawił w tym miejscu ojciec wizjonerki. Lambert Brise. Z czasem wokół kapliczki spontanicznie spotykali się ludzie na modlitwie, aż powstała w tym miejscu kaplica, do której w 1880r. dobudowano dużą szkołę i klasztor. Obecna kaplica powstała w 1942 roku, przy wsparciu biskupa P.P.Rhode. Jest to budowla w stylu neogotyckim, z kryptą, w której przechowywane są wota licznych cudów, które były efektem modlitw do Maryi w tym miejscu. Podobno wiele łask dotyczyło szczęśliwego powrotu żołnierzy amerykańskich z pól bitwy na bliskim wschodzie. Coroczny odpust obchodzony jest 15 sierpnia i wówczas do miejsca tego podąża szczególnie wielu pielgrzymów. W Roku Wiary było to miejsce odpusty zupełnego. W 150 rocznicę sanktuarium nakręcono film dokumentalny. Rozwój kultu maryjnego w Ameryce jest Bożą odpowiedzią na głód duchowy ludzi w tym kraju. (por. http://shrineofourladyofgoodhelp.com/ )

Uznane objawienie
Jak wspomniał rzecznik biskupa tej diecezji podczas ogłaszania decyzji o uznaniu objawień, oficjalne ich uznanie to przejaw szczególnej łaski w Kościele. Jak dotąd tylko o 11 miejscach świata wydano takie orzeczenie, że rzeczywiście objawiła się tam Maryja.  Należą do nich m.inn Lourdes, Fatima, kaplica objawienia Cudownego Medalika w Paryżu przy ulicy Bac, Guadalupe w Meksyku. W Polsce kościelną aprobatę otrzymały jedynie XIX-wieczne objawienia w Gietrzwałdzie na Warmii, zatwierdzone w 1977 r. przez bp. Józefa Drzazgę. 8 grudnia 2010 Bp David Ricken, ordynariusz diecezji Green Bay, stwierdził że jej objawienia Adèle Brisé wykazują treści o charakterze nadprzyrodzonym i są godne wiary ze strony katolików.

Maria Patynowska

(Na podstawie: gbdioc.org, nytimes.com, wikipedia, shrineofourladyofgoodhelp.com)