W biografii Stefana Wyszyńskiego jest bardzo ciekawy i tajemniczy wątek. Otóż pewnego dnia posłał on jedną ze swoich współpracowniczek do Julii Brystygier, jednej z najokrutniejszych funkcjonariuszek stalinowskiej bezpieki. Kazał przekazać jej Biblię i zapewnienie, że prymas codziennie się za nią modli.

Ten szalony wyczyn uzasadnić można jedynie niezachwianą wiarą. Julii Brystygier wielu życzyło śmierci i mieli ku temu podstawy. Julii Brystygier nikt inny nie chciał wówczas nawracać. Niech skończy w piekle.

Prymas Wyszyński, człowiek, który cały czas pracował nad swoim charakterem, prowadził drobiazgowe zapiski, w których utrwalał wszystkie emocje i surowe sądy o innych. Pomagały mu pewnie osiągnąć dystans, a w działaniu kierować się szaloną jak na tamte czasy logiką miłości. Biblia dla Brystygier. Prymas powtarzał, że ta siła pochodzi z zawierzenia Matce Bożej.

Według niektórych źródeł Julia Brystygier po latach przeżyła nawrócenie. Odwiedzała Laski. Prymas w swoim szaleństwie miał jednak poprzednika. Powtarzał właściwie to, co czterysta lat wcześniej Franciszek Salezy.

 

+++

Franciszek Salezy w tajemnicy jeździł do ówczesnego przywódcy kalwinistów, Teodora. Miał jeden cel: nawrócić heretyka.

Sprawa była po trosze osobista. Jeszcze jako młody człowiek godzinami modlił się, prosząc o zrozumienie. Szesnasty wiek to czas intensywnych pytań o naturę łaski, moc jej działania, a przede wszystkim o kwestię zbawienia. Kiedy więc Franciszek klęczał i się modlił, miał te same wątpliwości, co prawie cała Europa. Zniknęły one, gdy pewnego dnia, w kościele św. Stefana des Gres Franciszek oddał się Matce Bożej.

Trzykrotnie powtórzona misja nie przyniosła skutków. Franciszek skupił się więc na nawracaniu pojedynczych ludzi. Zgodnie z niektórymi szacunkami, nawrócił ich siedemdziesiąt tysięcy.

+++

Czy dałoby się tego dokonać, gdyby nie osobiste zawierzenie? Właściwie tylko ono daje siłę do rzeczy tak szalonych. Franciszek nie używał miecza. Po prostu co tydzień pisał broszurę, drukował i kazał roznosić pod drzwi okolicznych mieszkańców. Szalone, ale wystarczyło.

Mateusz Matyszkowicz

21 I 2010