13 października 1917 w Cova da Iria koło portugalskiej Fatimy 100.000 osób było świadkiem cudu słońca. Objawienia Fatimskie, jakie miały miejsce w Portugalii podczas I wojny światowej są jednymi z najbardziej znanych objawień maryjnych. Niestety wiedza o nich, jak i o nauczaniu kościoła katolickiego czy jego historii, jest wśród wielu katolików bardzo powierzchowna, by nie rzec, że żadna. Ta powszechna ignorancja sprzyja różnym heretykom, niegodziwcom czy wariatom, którzy pasożytują na ignorancji katolików, szkalując katolicyzm lub szerząc herezje zatruwające umysły wiernych. Dla tego ważne jest to, by katolicy nieustannie pogłębiali swoją wiedzę o nauczaniu i historii kościoła, byli świadomi zagrożeń dla świętej wiary.

 

By przeciwstawić się herezjom i bredniom głoszonym pod rzekomym szyldem objawień, warto przypominać i zachęcać do sięgania po publikacje przybliżające wiedzę o nauczaniu i historii kościoła, w tym i o objawieniach fatimskich tak ważnych dla współczesnego kościoła. Fatima to portugalskie miasto (co ciekawsze noszące imię córki Mahometa), które było od 1917 świadkiem objawień maryjnych.

 

Jedynym objawieniem, które jest niezbędne dla naszego zbawienia, jest objawienie, jakie dał nam Bóg w osobie Jezusa Chrystusa. Są też objawienia prywatne uznane przez kościół, takie jak w Fatimie, Bóg daje mam dla wzmocnienia naszej wiary. Wiara w treść tych objawień nie jest obowiązkowa, a one samo nic nowego w naszą wiarę nie wnoszą, ale niewątpliwie umacniają nas w wierze.

 

Są też wizje nieuznawane przez kościół, które często są tylko dziełem diabła, mającym wnosić zamieszanie i niepokój w serca katolików. Są one niestety często rozpowszechniane wśród wiernych przez osoby nieodpowiedzialne albo świadomie szerzące destrukcje wśród katolików.

 

Wydana przez Frondę praca „Fatima. Stuletnia tajemnica. Nowo odkryte dokumenty 1915-1929” Wincentego Łaszewskiego została oparta na dokumentacji objawień, 20.000 stron procesu beatyfikacyjnego siostry Łucji, kilkunastotomowej dokumentacji znajdującej się w sanktuarium objawień, zapiskach, dzienniku i odpowiedziach na listy autorstwa siostry Łucji, wywiadach z wizjonerami.

 

Jak do tej pory ujawniono niewielkie fragmenty dzienniczka siostry Łucji, który zakonnica miała pisać nieprzerwanie od 1917 aż do swojej śmierci. Znamy tylko jego pierwszą stronę. Podobnie część tajemnic związanych z objawieniami w Fatimie została nieujawniona. Nie da się więc ukryć, że tematyka objawień fatimskich dla nieodpowiedzialnych ludzi jest pożywką dla różnych teorii, które są bardzo efektowne, ale niewiele wnoszą w rozwiązanie realnych problemów stojących przed wspólnotą katolicka.

 

Publikacja „Fatima. Stuletnia tajemnica. Nowo odkryte dokumenty 1915-1929” to kompendium wiedzy na temat objawień fatimskich, w tym i o nowo ujawnionych faktach, informacji o wizjerach (szczególnie o siostrze Łucji), Na kartach publikacji czytelnicy znajdą nauczanie świętego papieża Jana Pawła II o Fatimie, opis kolejnych objawień i treści przesłania Anioła i Maryi. Publikacja zawiera niezwykle dużo cytatów.

 

Pierwsze objawienie miało miejsce w 1914 albo w 1915 oraz w 1916, kiedy to kilkukrotnie ukazał się pastuszkom milczący anioł, w 1916 anioł przemówił. Za pierwszym razem widziała go Łucja i inne dziewczynki pasące zwierzęta swoich rodziców.

 

Maryjne objawienia w Fatimie rozpoczęły się 13 maja 1917. Ich światkiem była dziesięcioletnia Łucja, dziewięcioletni Franciszek i siedmioletnia Hiacynta. Drugie objawienie miało miejsce 13 czerwca, trzecie 13 lipca, 19 sierpnia w święto Matki Boskiej Bolesnej, 13 września, 13 października, 15 czerwca 1921. Kolejne widzenia Łucja miała jako postulantka w zakonie w 1925 roku oraz w czerwcu 1929 roku, Przesłanie z Fatimy zostało przez Kościół upublicznione po latach. Wiadomo też, że Hiacynta i Franciszek miały dodatkowe objawienia od 1917 do 1919 roku. Świadkowie wydarzeń mieli też wizje cudu słońca.

 

Książka „Objawienia Maryjne” autorstwa Roberta Panneta wydana przez WAM jest obowiązkową lekturą dla wszystkich zainteresowanych tematyką objawień maryjnych. Autor w niezwykle profesjonalny sposób w tej małej publikacji zawarł mnóstwo informacji o samych objawieniach, ich kontekście kulturowym i historycznym, badaniach naukowych sfery sacrum (badaniach socjologicznych, etnograficznych, psychologicznych, historycznych). Czytelnicy na kartach „Objawień Maryjnych” znajdą definicje objawień i ekstaz, opis zasad oceny objawień. Opis objawień w innych religiach (islamie, judaizmie, prawosławiu i protestantyzmie), katolicyzmie na przestrzeni wieków (ze szczególnym uwzględnieniem objawień w dziewiętnastowiecznej Europie). Robert Pannet w swej pracy przybliżył też teologiczne nauczanie katolicyzmu o objawieniach. Przypomniał, że katolicy nie są zobowiązani do wiary w uznane objawienia.

 

W XX wieku wydarzeń uznawanych przez wiernych za objawienia maryjne było ponad 260. Tylko 17 z nich zostało uznanych za prawdziwe przez Kościół katolicki (w osobie biskupa miejsca – taki przywilej ma biskup od czasów Soboru Trydenckiego z 1563 roku). 40 z nich jednoznacznie zostało uznanych za fałszywe (w tym i te z Medjugorie). O ponad 200 objawieniach Kościół jak dotąd się nie wypowiedział.

 

Badanie prawdziwości objawień jest uprawnieniem biskupa miejsca. Kościół ocenia: zgodność objawień z nauczaniem katolickim, zgodność opisów Maryi z biblijnymi opisami, przebieg zdarzeń, zgodność między tym, co wizjonerzy widzą a tym, co słyszą, indywidualne zachowania wizjonerów (wizjonerzy muszą być osobami moralnymi i wolnymi od pychy), ich zdrowie psychiczne i fizyczne, szczerość wizjonerów, owoce duszpasterskie, jakie przynoszą objawienia (w tym i uzdrowienia), postawę pielgrzymów, środowisko wizjonerów (kontekst kulturowy, religijność). Jako pierwsze przeprowadzane są badania przez psychologów i neurologów (wizje nie mogą być wywoływane chorobami psychicznymi lub fizjologicznymi, nie mogą być też powodowane hipnozą). Przesłania muszą być jednoznaczne, pozbawione sprzeczności, przejrzyste, jasne, spójne. O fałszywości objawień świadczy wszystko, co dzieli, skłania do grzechu i odwraca od wiary.

 

Robert Pannet w swych „Objawieniach Maryjnych” przybliżył czytelnikom objawienia, jakie miały miejsce we współczesnym kościele: Lourdes (Francja 1858), Fatima (Portugalia 1917), Beauraing (Belgia 1932), Banneux (Belgia 1933), Akita (Japonia 1974-1984), Kibeho (Rwanda 1981-1986), i inne. Autor publikacji opisał: kim byli wizjonerzy, wygląd i treść przesłań Maryi, kontekst teologiczny i kulturowy objawień.

 

Andrea Tornielli i Saverio Gaeta w pracy „A.D. 2012. Czy nadchodzi koniec świata?” przybliżyli czytelnikom treść, kontekst historyczny oraz kulturowy, przebieg i skutki objawień i wydarzeń z: Guadalupe (11 i 12 grudnia 1531 roku), Rzymu (9 lipca 1796 roku), Paryża (Rue du Bac 18 lipca 1830), La Salette (19 września 1846 roku), Lourdes (11 lutego 1858), Pontmain (Francja 17 stycznia 1871), Pallevoisin (Francja 15 października 1876), Fatimy (13 mają 1917), Beauraing (Belgia 29 listopad 1932), Banneux (Belgia 15 stycznia 1933), Ghiaie di Donate (13 maj 1944), Amsterdamu (26 marca 1945), Rzym (12 kwietnia 1945), Akitta (Japonia 1973), Medjugorje (24 czerwca 1981), Kibeho (Rwanda 1982), Abguera (Brazylia 1987), Civitavecchia (Włochy 1995).

 

Jan Bodakowski