Róbta, co chceta! A potem… aborcja

Kręgi lewicowo-liberalne, feministki, środowisko LGBT, genderystki i genederyści oraz wszyscy im podobni podnoszą dziś wrzawę, nie cofając się nawet przed profanacją (w kościele św. Anny w Warszawie), w rzekomej obronie „wolności” i „godności” kobiet, których to „wolność” i „godność” ponoć ma być zagrożona tym, że zabroni się im zabijania dzieci w ich łonach. Wysuwają cały szereg irracjonalnych i najzwyczajniej w świecie głupich argumentów. Skrzętnie POmijając przy tym ten podstawowy, fundamentalny, który streszcza w się w jednym pytaniu: kto winien jest temu, że jest tyle tzw. niechcianych ciąż? A zaraz po nim można i należy postawić kolejne: co jest przyczyną większości przypadków gwałtów?

Przecież to właśnie te środowiska od lat zaciekle walczą aby w polskich szkołach, a nawet przedszkolach wprowadzić tzw. „edukację seksualną” według proponowanych przez nich i UE programów. I niestety, ze smutkiem trzeba to stwierdzić, że pod rządami PO, to im się częściowo udało. Programów, które faktycznie prowadzą nie do edukacji (łac. educatio, 'wychowanie'), ale do demoralizacji przez przedwczesne rozbudzenie seksualne już małych dzieci. Programów, które – jak to zostanie ukazanie niżej – są przyczyną wzrostu tzw. niechcianych ciąż i gwałtów we wszystkich tych krajach, w których je wprowadzono i gdzie od lat zbierają swoje śmiertelne żniwo w postaci aborcji.

Genderowa edukacja seksualna ma bowiem za zadanie przekazywać dzieciom i młodzieży tylko i wyłącznie techniczne informacje dotyczące seksu. Nie ma w niej miejsca na takie tematy jak miłość, odpowiedzialność, rodzina, ojciec, matka, dzieci. Nie ma w niej miejsca na przygotowanie do zbudowania silnej, trwałej, szczęśliwej rodziny. Chodzi jedynie o wyżycie seksualne, zaspokojenie swojego popędu, który nie powinien być ograniczany żadnymi normami moralnymi.

Genderowa edukacja seksualna to nauka od wczesnego dzieciństwa masturbacji, antykoncepcji, praw seksualnych, czerpania przyjemności i uprzedmiotowienia drugiego człowieka. Nie ma tam mowy o wychowaniu do wstrzemięźliwości, panowania nad swoim popędem seksualnym, szacunku do swojej i cudzej seksualności. To przekonywanie dzieci, że rodzina złożona z taty, mamy i dzieci to tylko jedna z możliwych form, bo równie dobre dla dzieci są związki np. dwu osób homoseksualnych. 

Sztandarowym dokumentem genderowej edukacji seksualnej są „Standardy edukacji seksualnej w Europie” firmowane przez WHO (Światową Organizację Zdrowia) i BzgA (Federalne Biuro Edukacji Zdrowotnej w Niemczech)[1]. Tak jak w ideologii gender tak i w Standardach WHO jest bowiem mowa o: 

Ø    różnych (alternatywnych) koncepcjach rodziny, 

Ø    różnych (alternatywnych) normach w obszarze seksu, 

Ø    promocji homoseksualnego stylu życia, 

Ø    tożsamości płciowej (wiele możliwości do wyboru) różnej od płci biologicznej (mężczyzna i kobieta), 

Ø    krytycyzmie wobec tradycyjnych norm kulturowych i moralnych. 

 

Genderowe idee są obecne w różnych programach edukacyjnych realizowanych obecnie w polskich szkołach i przedszkolach. Jednym z nich jest program „Równościowe przedszkole”[2].

 

Grupy „edukatorów” (czyt. demoralizatorów) seksualnych

Edukacja seksualna to zbiorowe molestowanie młodzieży – twierdzi pedagog prof. Aleksander Nalaskowski z Wydziału Nauk Pedagogicznych UMK w Toruniu. Jego zdaniem, przez takie lekcje polskie społeczeństwo może stać się równie rozpustne, co w osławionej powszechną prostytucją Tajlandii. Z punktu widzenia pedagogiki takie działania są sprzeczne z wszelkimi zasadami edukacji. I za to powinna odpowiedzieć dyrekcja szkoły. Winno się odpowiedzialnych za wpuszczenie do placówki dewiantów (zapewne zabawy ze sztucznym członkiem na oczach małolatów nieźle ich podniecały) po prostu dyscyplinarnie zwolnić jednocześnie opatrując „wilczym biletem” na oświatę z szansą zatrudnienia w klubach „go-go” czy „sex-shopach” – twierdzi prof. Nalaskowski[3].

Podobnego zadania jest ks. dr Marek Dziewiecki, psycholog i współtwórca programu "Wychowanie do życia w rodzinie". W jednym z swoich licznych wystąpień odniósł się do współczesnych zagrożeń w dziedzinie edukacji seksualnej. W Polsce mamy niewielki, w porównaniu z Anglią czy Szwecją, odsetek dzieci i młodzieży zarażonych chorobami wenerycznymi, ciąż i aborcji wśród nieletnich. Są jednak środowiska, które chcą to pogorszyć, wciągając w swoje działania Ministerstwo Edukacji Narodowej i wykorzystując WHO - powiedział duchowny i jako największe zagrożenie wskazał działalność grupy edukatorów seksualnych PONTON. Grupy, która była wspierana przez MEN za rządów PO!

- Po przeanalizowaniu treści strony internetowej edukatorów stwierdzam, że jest ona przykładem grupy o charakterze przestępczym przynajmniej z trzech powodów: 

Ø    PONTON próbuje wprowadzić do szkół program, który doprowadził do zwiększenia liczby np. aborcji wśród nieletnich w krajach, w których został wprowadzony. To działanie na szkodę państwa. 

Ø    Po drugie, PONTON narusza zapisy Konstytucji, której art. 48 ust. 1 stanowi, iż to "rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami". Z kolei art. 53 ust. 3 Konstytucji RP gwarantuje rodzicom prawo do zapewnienia dzieciom wychowania moralnego, zgodnego z własnymi przekonaniami. Edukatorzy mogliby zwracać się ze swoją ofertą programową do rodziców, ale zwracając się bezpośrednio do dzieci i młodzieży, łamią Konstytucję. 

Ø    Organizacja ta posługuje się kłamstwami i zachęca wychowanków do działania na ich szkodę. Dla przykładu, przepisywanie antykoncepcji nastoletnim dziewczętom opisuje jako "świadczenie zdrowotne". Podtrzymuje mit, że prezerwatywa "zabezpiecza" np. przed AIDS. Namawia dziewczęta poniżej szesnastego roku życia do oszukiwania lekarzy poprzez twierdzenie, że mają zgodę rodziców na stosowanie antykoncepcji hormonalnej - wyjaśniał duchowny[4].

Przykład Wielkiej Brytanii

Przypatrzmy się teraz jakie są następstwa tak prowadzonej „edukacji seksualnej” choćby w Wielkiej Brytanii. 

W kraju tym efektem seksedukacji w szkołach jest m.in. wzrost przestępstw o charakterze seksualnym popełnianych przez nieletnich. Brytyjskie media i politycy słusznie wskazują, że jedną z przyczyn wzrostu przestępstw seksualnych wśród dzieci i młodzieży jest niekontrolowany dostęp do Internetu, w którym roi się od stron pornograficznych. Z drugiej strony, większości umyka fakt, że w Wielkiej Brytanii od kilkunastu obowiązuje państwowa edukacja seksualna, polegająca głównie na informowaniu o biologicznych kwestiach związanych z ludzką seksualnością i uczeniu stosowania antykoncepcji (typ B lub C zgodnie z klasyfikacją Amerykańskiej Akademii Pediatrii)[5]. W wielu szkołach prowadzi się rozdawnictwo prezerwatyw i hormonalnych środków antykoncepcyjnych, a w kilku szkołach w Southampton bez wiedzy rodziców wszczepiono 13-letnim uczennicom antykoncepcyjne implanty Nexplanon.2 W efekcie takich działań Brytyjczycy zmagają się dzisiaj z rosnącą liczbą młodocianych gwałcicieli. Nieletni odpowiadają za 20% gwałtów i 50% przypadków molestowania dzieci w Wielkiej Brytanii.

Przykład Wielkiej Brytanii pokazuje dobitnie, że edukacja seksualna polegająca jedynie na przekazywaniu dzieciom i młodzieży „praktycznych” informacji na temat współżycia seksualnego, bez wychowania do odpowiedzialności i wstrzemięźliwości, stanowi dla nich zachętę do przedwczesnej inicjacji seksualnej[6].

Oto jeden z bardzo wielu przypadków gwałtu dokonanego przez nastolatka, o jakich donoszą media w W. Brytanii. W Walii zaraz po zakończeniu zajęć z wychowania seksualnego 13-latek podszedł do koleżanki z pytaniem, czy „chce spróbować seksu”. Dziewczynka stanowczo odmówiła, jednak nastolatek nie zamierzał rezygnować. Wykorzystując swoją przewagę fizyczną, uniemożliwił jej ucieczkę i zgwałcił. Gdy było już po wszystkim, bez jakiegokolwiek poczucia winy czy wstydu, powiedział do posiniaczonej 13-latki „możesz iść”[7].

W 2007 roku pojawił się interesujący tekst w piśmie „Wychowawca” (12/2007, s. 30). Zostały w nim przytoczone wskaźniki aborcji. Wynika z nich, iż w Wielkiej Brytanii: na 1000 nieletnich ciąż, przypadało 21,3 aborcji (w Polsce: 0), gdy w przypadku aborcji na 1000 kobiet w wieku reprodukcyjnym, liczba ta wynosiła 13,83 (Polska: 0,02).

W samych USA odchodzi się od edukacji typu B i C, a promuje typ A. Spowodowane jest to wzrostem zachorowań wśród nastolatków („edukowanych” dotychczas według typu B i C) na choroby weneryczne (syfilis, kiła, rzeżączka, chlamydia), zarażeń wirusem HIV, a także wirusowego zapalenia wątroby oraz dużą liczbą niechcianych, pozamałżeńskich ciąż, które -  niestety – często kończą się aborcją. W Wielkiej Brytanii też istnieje problem z owymi chorobami: wskaźniki zachorowalności wzrosły od czasów wprowadzenia edukacji seksualnej – typ B i C: chlamydioza o 67 proc, rzeżączka o 117 proc, syfilis o 571 proc.! Warto dodać, że w 2009 roku pojawił się na portalu www.metro.co.uk materiał, wedle którego stosowanie antykoncepcji przez osoby poniżej 18 roku życia wzrosło z 40,9 na 1000 kobiet w wieku od 15 do 17 lat w 2006 roku – do 41,9 w 2007 roku (metro.co.uk opierało się przy tym na Brytyjskim Urzędzie Statystycznym – ONS). Trzeba wspomnieć, że z tych samych danych wynika, iż od stycznia do marca 2007 roku, liczba młodocianych ciąż wynosiła 42,6 na 1000 dziewcząt, a w okresie od kwietnia do czerwca – 42,7. W okresie od lipca do września liczba zmalała do 39,9. Warto wspomnieć, że w całym 2006 r. w ciążę zaszło 41 na 1000 dziewcząt[8].

Ktoś może postawić pytanie: co ma wspólnego ta cała naukowa statystyka z gwałtami i pornografią? Otóż edukacja seksualna typu B skupia się – jak już wspomniano - na mechanicznym podejściu do spraw seksualności. Rodzice według „postępowych edukatorów seksualnych” nie mają prawa ograniczać nastolatkowi dostępu do treści i materiałów, które pomogą mu rozładować napięcie seksualne. Poza standardowym zestawem „materiałów”, jak wibratory, żele, zabawki erotyczne i inne zmyślne wynalazki, służące onanizmowi, dodaje się do tego prezerwatywy, antykoncepcję hormonalną, wkładki antykoncepcyjne… i materiały graficzne i filmowe. Nawet, jeśli pornografia jest zakazana dla nieletnich, to i tak mają prawo upominać się u rodziców o takowe materiały. Książki do edukacji seksualnej same w sobie są jak wstęp do Kamasutry – dosłownie, bo dość jednoznacznych grafik tam też nie brakuje. U nas w Polsce bez żadnych problemów można znaleźć w księgarniach takie pozycje jak: „Wielka księga cipek”, „Wielka księga siusiaków” i wiele innych z nader sugestywnymi rysunkami.

Oczywiście wszelkie maści feministki, genderystki LGBT i inni z oburzeniem przyjmują informację, że to właśnie ich działania, prowadzona przez nich edukacja seksualna typu B i C są powodem wzrostu gwałtów i nastoletnich ciąż. Jednak w takim wypadku warto zadać pytanie: jeśli nie są to skutki edukacji seksualnej, to czego? Czyż to nie ta właśnie lewica uważa, że nauczanie dzieci w szkołach, jak posługiwać się bronią, jest „zachętą do zabijania”? Czy więc nauczanie i zachęcanie do seksu… nie zachęca do seksu?

Jednak takie argumenty nie trafiają do zaślepionych hedonizmem zwolenników kultury liberalnej. Oni jako jedyne lekarstwo na pornografię i gwałt upatrują w edukacji seksualnej. Dostępnej dla wszystkich i obowiązkowej, najlepiej realizowanej zgodnie z zaleceniami WHO. „Deklaracja Praw Seksualnych” stworzona przez WHO w 2002 roku domaga się, by „edukacja seksualna” była procesem „trwającym od momentu narodzin, przez całe życie i powinny być w nią zaangażowane wszystkie instytucje społeczne”. Tyle, że taka „edukacja” nie tylko nie sprzyja ograniczaniu liczby gwałtów czy seksualizacji nieletnich, ale im sprzyja. Wystarczy przypomnieć, jakie „prawa” wymienione są w Deklaracji. Jedno z nich głosi, że mamy prawo do masturbacji, która jest źródłem „fizycznego, psychologicznego intelektualnego i duchowego dobrostanu”.

W ramach edukacji seksualnej młodzi ludzie nie uczą się o odpowiedzialności za drugiego człowieka, nie uczą się o wierności, natomiast dostają wiedzę na temat rozmaitych technik współżycia. „Współżycie seksualne to jedno z najczęściej występujących zachowań ludzkich. Jest źródłem wielu korzyści, między innymi daje możliwość odczuwania przyjemności. Nie należy ograniczać tematyki zajęć z młodzieżą tylko do stosunku genitalnego, ponieważ aby rozwiać swoje wątpliwości i obawy młodzi ludzie potrzebują także informacji na temat takich typów współżycia, jak kontakty oralne i analne” – przekonuje w podręczniku „Edukacja Bez Tabu” Carol Hunter-Geboy[9]. Publikacja ta została sfinansowana z funduszy Unii Europejskiej. Powstała w ramach projektu „Edukacja Bez Tabu” realizowanego przez Grupę Edukacyjną BezTabu przy fundacji Centrum Wspierania Partycypacji Społecznej. Czyli kolejna grupę po PONTON-nie odpowiedzialną za demoralizację polskich dzieci i młodzieży.

Uczestnicy zajęć zachęcani są do „zaprzyjaźniania się ze swoimi narządami płciowymi”. W grupach dyskutuje się o tym, „dlaczego chłopcy i mężczyźni zwykle czują się bardziej komfortowo niż dziewczynki i kobiety, gdy rozmawiają lub myślą o swoich narządach płciowych?”, a prowadzący otrzymują nawet właściwą odpowiedź, do której mają doprowadzić swoich słuchaczy: „Chłopcy od urodzenia widzą swoje narządy płciowe, są więc świadomi ich posiadania. Są też uczeni jak trzymać penisa, aby oddawać mocz. (…) Podczas gdy chłopcy wyrastają ze świadomością istnienia swoich narządów płciowych, ich funkcji i możliwości stymulacji, wiele kobiet musi odkrywać budowę własnych genitaliów”... A gdy już dziewczynki obejrzą swoje narządy i „zaprzyjaźnią się z nimi”, to można przejść do odpowiedzi na pytanie, „Dlaczego ważne jest, aby czuć się komfortowo, gdy się dotyka swoje narządy płciowe?”. Prawidłowa i sugerowana odpowiedź brzmi: „Genitalia są źródłem przyjemności, a masturbacja jest formą doświadczania swojej seksualności i poznawania reakcji swojego ciała”[10].

Chłopców i dziewczęta podczas takich zajęć uczy się zakładania prezerwatyw. „Nikt nie rodzi się z umiejętnością zakładania prezerwatywy. Więc nie przejmuj się, jak nie uda Ci się jej prawidłowo założyć za pierwszym razem. Tę czynność trzeba po prostu przećwiczyć. Wielu seksuologów poleca młodym mężczyznom, żeby ćwiczyli zakładanie prezerwatywy podczas masturbacji, dzięki czemu bez stresu będą mogli założyć prezerwatywę przed stosunkiem” - to cytat z poradnika „Jak dojrzewać i nie zwariować” adresowanego do nastolatków, dostępnego na stronie edukatorów seksualnych PONTON[11]. Młode dziewczyny są instruowane, że zawsze powinny mieć przy sobie prezerwatywę, tak by móc zaproponować jej włożenie chłopakowi, z którym chcą uprawiać seks, a który nie ma przy sobie gumki. Trudno nie zauważyć, że kryje się za tym model dziewczyny zawsze chętnej i zawsze gotowej, który bliższy jest wizerunkowi prostytutki, niż normalnej dziewczyny. Nie sposób też nie dostrzec, że w ten sposób dziewczęta dostosowane zostają do oczekiwań chłopców, którzy na etapie dojrzewania chcą od nich głównie jednego... 

Z takich „zajęć” płynie jasny przekaz: kobieta stanowi narzędzie do zaspokajania instynktu seksualnego mężczyzny. Czy w takiej sytuacji i po takiej „edukacji” można się dziwić wzrastającej licznie gwałtów wśród nastolatków? A potem środowiska liberalne organizują jakieś dziwne „Marsze szmat”, w których protestują przeciwko gwałtom. Koło się zamyka. Cierp ciało coś samo chciało!

A gwałty nastolatków i na nastolatkach to nie tylko już domena innych krajów zachodnich. Takie wypadki mamy już i w Polsce. Jedną z najgłośniejszych spraw, która opisywana była w mediach, był przypadek 11-letniej dziewczynki spod Wągrowca zgwałconej przez dwóch 15-letnich kuzynów. Ofiarami nastoletnich przestępców padają też chłopcy. 15-latek napadł na ośmiolatka. Całował go, dotykał w miejsca intymne, zmuszał do seksu oralnego. Ofierze udało się uciec. Sprawca został szybko złapany, bo całe zdarzenie nagrały kamery monitoringu[12].

Autorzy „programów” edukacji seksualnej typu B i C

Warto sobie postawić pytanie, kto jest autorem takich demoralizujących programów edukacji seksualnej? Najczęściej są to osoby w taki czy inny sposób powiązane z LGBT, które same mają problemy z własną płciowością i identyfikacją seksualną. 

Bywa, że są to osoby, które popadły nawet na tym tle w konflikt z prawem. Najlepszym przykładem w tym względzie jest znany z przemycania do kanadyjskich szkół różnych dewiacji seksualnych ukrytych pod hasłem „edukacji równościowej” Ben Levin, kanadyjski wiceminister edukacji, który został skazany na trzy lata pozbawienia wolności oraz 5 lat zakazu zbliżania się do szkół, parków i placów zabaw za wytwarzanie i rozpowszechnianie pornografii dziecięcej oraz nakłanianie matek do gwałcenia własnych dzieci.

Sędzia wydający wyrok na tego dewianta stwierdził, że ma on „zainteresowania pedofilskie” oraz „sadystyczne impulsy, które wydawał się przeplatać z jego pedofilskimi zainteresowaniami”. Zwyrodnialec ten zostanie wpisany do rejestru przestępców seksualnych oraz trafi do więzienia o najwyższym rygorze bezpieczeństwa[13].

Wisienka na torcie

Prawdziwą wisienką na torcie jest to, że wiele z organizacji, które obecnie tak głośno protestują przeciwko zaostrzeniu obowiązujące w Polsce ustawy antyaborcyjnej jest na liście płac przemysłu aborcyjnego i antykoncepcyjnego. Od nich otrzymują potężne dotacje finansujące ich działalność[14].

I tu koło się zamyka. Wszelkiej maści „bojowniczki” i „bojownicy” z kół liberalnych, którzy tak teraz głośno domagają się rzekomej „wolności” i poszanowania „godności” kobiet poprzez dostęp do aborcji, tak naprawdę sami generują problemy, z którymi ponoć walczą. Sami swoimi działaniami wręcz zachęcają do gwałtów, a potem protestują. No, ale czego się nie robi dla pieniędzy?! Wiele naiwnych kobiet wierzy, że tu naprawdę chodzi o ich „wolność” i „godność”, a tak naprawdę chodzi o wpływy potężnego biznesu, który z produkcji i sprzedaży środków antykoncepcyjnych oraz działalności całego „przemysłu” aborcyjnego czerpie potężne zyski. „Przemysłu” handlującego ciałami nienarodzonych dzieci[15], które później są wykorzystywane w przemyśle kosmetycznym lub do eksperymentów medycznych.

Trzeba być wyjątkowo zaślepionym, aby nie dostrzec tych powiązań. Lub zmanipulowanym do granic możliwości, wręcz ubezwłasnowolnionym w ocenie sytuacji. 

Ta prawda ich boli i rozwściecza! Jest to wściekły ryk szatana, któremu psuje się robotę!