Wystarczy siąść u Twych stóp, Jezu...

Wydawałoby się oczywiste, że katolicy, jako bądź co bądź chrześcijanie, wyznający Boga Trójjedynego, dziedzice najbogatszej i najbardziej uniwersalnej tradycji swojego Kościoła modlić się będą po chrześcijańsku - do Boga.

Że będą z Bogiem obcować, rozmawiać, przyzywać, żałować i uwielbiać, prosić i przepraszać.

Nawet bez słów, jak małe dzieci, gdy przychodzą do Ojca, żeby się przytulić.

Czy po prostu przebywać w Bożej, osobowej obecności - aby kontemplując Boga zapomnieć o sobie, bo miłość nie patrzy sama na siebie, ale na Kochanego.

Gdy taka łaska, to i pozachwycać się rozpływając się w tym zachwyceniu.

W miłości zapomnieć się w obcowaniu z nieskończonym Bogiem.

Zaniemówić i ubezświadomić na chwilę w porażeniu nieskończonością Jego Bytu.

Zatracić wiarę w samego siebie wobec wszechpotencji Bożej.

Pozwolić Niezmierzonemu, aby nas sobie po prostu wziął, oddać siebie jako dar.

To zbliża do Boga. To oczyszcza ze zła i egocentryzmu.

Wydawałoby się, że chrześcijanin, żeby być lepszym chrześcijaninem, nie powinien przestawać być chrześcijaninem. W końcu pierwsze Przykazanie jest tak jasne i proste, jak to tylko możliwe.

Ksiądz w czarnej aureoli

Powyższe oczekiwanie jakże naiwne jest jednak. Na FrondzieTV mamy bowiem księdza, który naucza zen.

Po co, nie wiem.

Ten człowiek, Benedyktyn, z dziwną gorączką w oczach, uczonemi słowy, w wielu odcinkach, powoli odciąga wiernych od Dobrego Boga.

W jednym ze swoich nauczań objawia się ze znakiem czarnego kręgu wokół swojej głowy - to znak zen. Wygląda to jak czarna aureola - i takie odczytanie symbolu wydaje się właściwe tej sytuacji.

Sprzeciwiamy się na Frondzie drobnym odstępstwom, werbalnym grzeszkom, tyci- herezyjkom, cedzimy komary, a tu sobie z boku siedzi nieruszany słoń buddyzmu, nie rozumiem.

Nie dałem rady oglądać fyfnastu odcinków słowiczego prania mózgu przez tego księdza, zobaczyłem ze cztery, miałem dość. Tak - zen zawiera wiele cennych dla życia ludzi prawd o człowieku, o jego niezdolności przeniknięcia umysłem natury wszechrzeczy, o życiu z innymi ludźmi. Zawiera wiele ludzkiej życiowej mądrości - nie przeczę. Ale to jest inna religia i do celów religijnych jej jako chrześcijanie nie włączajmy.

Pewnie będą tacy, którzy będą dzielić włos na czworo, mówili, że zen to nie religia, że to religijna rzeczywistość, religia ateistyczna, filozofia po prostu, czy co tam jeszcze. Bzdura - buddyzm to buddyzm, jako rzeczywistość metafizyczna obca chrześcijanom. Co prawda sami wyznawcy zen patrząc ze swojej strony nie bronią się przed chrześcijanami, dlaczego? bo uznają religijność chrześcijańską za część zen, taką zewnętrzną część, którą można przybliżyć do właściwej ścieżki i to robią.

Rzutem oka złapałem w swojej biblioteczce ,,Ani joga, ani zen - chrześcijańska medytacja głębi'' Wilfrida Stinissena OCD, ,,Życie kontemplacyjne'' Thomasa Philippe OP - są tam wskazówki dla chrześcijańskiego życia z medytacją głęboką, nie potrzebujemy herezji, synkretyzmu, apostazji i pogaństwa, żeby się modlić.