Bald’s Leechbook (Medicinale Anglicum) to staroangielski manuskrypt sporządzony prawdopodobnie w IX wieku pod wpływem reformy Alfreda Wielkiego. Zawiera teksty medyczne, w tym opisy chorób, lekarstw a nawet operacji plastycznej. Zachowała się w jedynej kopii przechowywanej w Bibliotece Brytyjskiej w Londynie.

Składnikami leku na jęczmień są por lub cebula, czosnek, wino i żółć wołowa. Po utarciu i wymieszaniu składników należy je odstawić na 9 dni w mosiężnym naczyniu.

Dzisiejsze warzywa różnią się od tych uprawianych w średniowieczu, dlatego zdobycie odpowiednich składników nastręczało trudności. Również naczynie z mosiądzu trzeba było zastąpić naczyniem szklanym z mosiężnymi płytkami. Ostatecznie sporządzono cztery partie mikstury oraz porcję kontrolną z wody destylowanej.

Badanie przeprowadzono in vitro (na wyizolowanych z organizmu komórkach bakterii) oraz na myszach. Efekt zaskoczył samych eksperymentatorów – tylko jedna bakteria na tysiąc przeżywała styczność ze specyfikiem. Również test na skrawkach skóry myszy zarażonych Staphylococcus aureus opornym na metycylinę (prowadziła go dr Kendra Rumbaugh z Texas Tech University) przebiegł pomyślnie zabijając 90% bakterii.

Lek radził sobie również biofilmami, przez które nie potrafią się przedostać antybiotyki. Tak wysoka skuteczność daje naukowcom nadzieje na stworzenie leku na trudne w leczeniu zakażenia skóry, jak np. wrzody w przebiegu stopy cukrzycowej.

Mechanizm działania mikstury nie jest na razie znany. Wiadomo, że poszczególne składniki z osobna nie dają tego samego efektu.

Grzegorz Antosik/http://mediewalia.pl/