Dla młodej księżniczki to musiał być szok. Była wychowana w wierze chrześcijańskiej a jechała do kraju z nieznanym językiem i, w którym panowały pogańskie bóstwa, obce i groźne. Tym bardziej, że świat wikingów był już znany jako miejsce walecznych wojowników. Księżniczka nazywano Sygrydą Storradą, czyli Sygrydą Dumną.

W 995 roku jej mąż Eryk zmarł. Sygryda pozostała sama ze swoim synem i następcą tronu Olafem Skotkonungiem. Wielu śmiałków zaczęło się ubiegać o rękę królowej. Jednakże ona gardziła zalotnikami, a pewnego razu aby się ich pozbyć, zaprosiła ich do siebie i gdy brali kąpiel kazała podpalić łaźnię. Sama była zakochana w królu Norwegii Olafie Tryggvasonie, jednak ten odrzucił jej miłość. Ta uznała to za zniewagę i przyrzekła zemstę.
Tymczasem wyszła ona za mąż za późniejszego króla Danii Swena I Widłobrodego.
Dzięki temu małżeństwu i pomocy ze Szwecji Swen ponownie zdobył duński tron. Zawarł sojusz z synem Sygrydy i królem Szwecji Olafem, który był skierowany przeciw władcy Norwegii Olafowi Tryggvasonowi. Okazja do zemsty miała niebawem się nadarzyć.

Gdy Tryggvason zdobył tron w Norwegii postanowił wprowadzić rządy podobne do tych w Europie i z tej okazji przyjął chrzest. Niestety części jego poddanych nie spodobał się ten manewr i wybuchł bunt na, którego czele stanął Eryk, syn zabitego przed latami przez Olafa jarla Haakona. Buntowników poparł Swen Widłobordy i Olaf Skotkonung. Gdy Tryggvason wracał z Pomorza został zaatakowany przez połączone floty Szwecji i Danii. U wybrzeży Zelandii został rozegrana bitwa morska zwana bitwą trzech króli. Dzięki ogromnej przewadze sojuszników, władca Norwegii został pokonany i zabity. Sygryda dokonała zemsty.
To zwycięstwo pozwoliło Swenowi podporządkować sobie Norwegię, i wraz ze Słowianami zaczął atakować Anglię. Kilkukrotnie zmuszał królów Anglii do płacenia okupu, a w 1014 roku podbił Anglię zmuszając jej władców do ucieczki. Był to ostatni sukces tego władcy, ponieważ po zdobyciu Londynu zmarł.
Świętosława ze Swenem miała dwóch synów. Haralda, który został królem Danii oraz Kanuta II Wielkiego, który panował na tronach Anglii, Danii i Norwegii.
Mimo tego Świętosława popadła w konflikt ze swoim mężem i musiała uchodzić do Polski, gdzie schronienia udzielił jej brat Bolesław. Przebywała tam do śmierci swojego męża. Po tym wydarzeniu po matkę przybyli jej synowie, którzy zabrali ją z powrotem do Danii.

Świętosława znalazła uznanie wśród wikingów. Radziła sobie w ich świecie. Nie wiemy ile jest prawdy w opowiadaniach o tym, iż spaliła zalotników, ale jeżeli opowiadano o niej takie historie to musiała budzić podziw. Przeszła do skandynawskich legend jako Storrada, czyli Dumna.

AW

Za: http://historykon.pl

Bibliografia:
Marek Barański: Żona i matka królów Północy. w Sekrety historii polskiej.