Tym razem (a może powinienem powiedzieć jak zwykle) Magdalena Środa raczy nas opisem dramatu, jaki dopadnie Polskę już jutro (tj. w czwartek). Tego dnia mamy zrobić pierwszy krok ku nowej Polsce. Polska ta zaś, w wizji profesory, będzie straszna. „Wyznaniowa, prawicowa, hierarchiczna, symboliczna”. „Ta ostatnia będzie zapewne najbardziej widoczna: pomniki, uroczystości, msze, marsze, święte obrazy, deklaracje wiary, patriotyczny szum medialny i uliczny. Dzień, nie tylko w Pałacu Prezydenckim będzie się zaczynał modlitwą” – ostrzega Magdalena Środa. I aż się żal kobieciny robi, bo trudno nie wyrazić zrozumienia dla jej wizji  Polski, w  której prawo do marszy powinni mieć tylko geje w ramach rozmaitych Parad Równości, budować można tylko tęcze, od polityków, lekarzy czy prawników wymagać tylko deklaracji postępu, a dzień rozpoczynać od jogi, a nie broń Boże, od modlitwy.

Ale na tym wizje Magdaleny Środy się nie kończą. „Laicka wizjonerka” już oczyma wyobraźni widzi kraj „zastawiony pomnikami ku czci Smoleńska i Lecha Kaczyńskiego”, a także przekonuje, że w najbliższych latach „społeczeństwo obywatelskie obkurczy się”, a „przestrzeń publiczna zostanie bez reszty wypełniona organizacjami i instytucjami kościelnymi, przykościelnymi i parafialnymi”. I znowu aż trudno nie zadać pytania, czy społeczeństwo obywatelskie tworzone przez katolików i katolickie grupy przestaje być obywatelskie? Czy trzeba nam zakazać gromadzenia się czy głosowania? Warto też uświadomić pani Środzie, że ogromna większość obywatelskiego zaangażowania Polaków wynika… z wiary. Tak jest zresztą także w Stanach Zjednoczonych. Ale to odlatującej pani profesor najwyraźniej nie przekonuje. I w sumie trudno się temu dziwić: w stanie lęków i odlotów człowiek nie ma czasu na fakty. Wystarczają mu własne wizje.

Tomasz P. Terlikowski