Jako oficer WP Józef Światło - primo voto Izaak Fleischfarb - wszedł w kontakty z ujawniającymi się żołnierzami AK, a potem brał udział w ich aresztowaniach. Światło był jednym z wielu ludzi oddelegowanych do tworzonej wówczas milicji. W styczniu 1945 roku został skierowany do współpracy z sowieckimi grupami operacyjnymi. Znany był z osobistego uczestnictwa w przesłuchaniach aresztowanych z użyciem siły oraz w obławach i pacyfikacjach. Odegrał decydującą rolę w najważniejszych zatrzymaniach oraz aresztowaniach tamtego okresu.

Głównie dzięki znajomości z pierwszym wiceministrem Mietkowskim Światło był w roku 1945 jako kapitan kolejno zastępcą komendanta Urzędu Bezpieczeństwa w Warszawie, Olsztynie, a jesienią 1946 roku w Krakowie. Odpowiedzialny za represje i liczne aresztowania działaczy Polski podziemnej, w tym ostatniego dowódcy AK – gen. Leopolda Okulickiego.

Jako wicedyrektor Departamentu X miał prawo do bezpośrednich rozmów telefonicznych z Ławrientijem Berią, ówczesnym wicepremierem w szczególnie ważnych wypadkach

W grudniu 1953 roku Światło wyjechał do Berlina Wschodniego w celu rozmów ze STASI. Jednak nagle zniknął. 5. grudnia pojawił się w budynku zachodnioniemieckich służb specjalnych. Wywieziono go wkrótce do Stanów Zjednoczonych. Z USA zaczął denuncjować zbrodnie swoich kolegów z Urzędu Bezpieczeństwa.

mod