Skąd dowiedzieć się, jakie prawa przysługują rodzicom, którzy doświadczyli tak traumatycznego doświadczenia jak utrata dziecka poczętego? Portal Dominikanie.pl w bardzo przejżysty sposób podpowiadają co należy zrobić w takich chwilach, jakie czynności prawne należy podjąć.

Dziecko martwo urodzone – czynności prawne

Decyzja, co będzie się działo z ciałem dziecka, należy do rodziców. Mogą pozostawić je w szpitalu (w tym przypadku zrzekają się prawa do rejestracji dziecka w USC) lub zdecydować o odbiorze ciałka i zorganizowaniu pochówku. Szpital w takiej sytuacji
zobowiązany jest do wystawienia tzw. pisemnego zgłoszenia urodzenia martwego dziecka oraz wydania karty zgonu (niezbędnej do celów pochowania).
 
Dokumenty te przysługują każdemu dziecku (medycznie: płodowi, zarodkowi), bez względu na czas zakończenia ciąży. W USC rodzina otrzymuje skrócony akt urodzenia dziecka z adnotacją,że urodziło się martwe. Aktu zgonu nie sporządza się, ponieważ akt urodzenia z odpowiednią adnotacją jest jednocześnie aktem zgonu. W przypadku odmowy wystawienia w/w dokumentów przez szpital, argumentowanej np. obiektywnymi trudnościami z ustaleniem płci dziecka, rodzicom przysługuje prawo jej wskazania. Jest
to tzw. „uprawdopodobnienie płci”, opierające się np. na odczuciach matki.

Prawo zapewnia możliwość godnego pochówku dziecka, które zmarło przed narodzinami.

1. Czynności w zakładzie opieki zdrowotnej (szpital, przychodnia):

W przypadku, gdy dziecko urodziło się martwe, rodzice mogą odebrać jego ciało za pośrednictwem firmy pogrzebowej. Niezależnie od długości trwania ciąży, pracownik szpitala powinien wystawić pisemne zgłoszenie urodzenia dziecka martwego. Szpital ma obowiązek przekazać zgłoszenie do USC w terminie trzech dni. Dokument ten nie jest dokumentacją medyczną, dlatego nie ma w nim rozróżnienia  na poronienie i poród przedwczesny. W świetle prawa polskiego są to zawsze narodziny dziecka. Przy wypisywaniu zgłoszenia urodzenia należy pamiętać, że wszystkie rubryki muszą być wypełnione, tzn. musi być bezwzględnie wpisana płeć dziecka, określenie długości  trwania ciąży, waga i długość dziecka. W przypadku, gdy nie można określić płci dziecka, szpital wystawia kartę zgonu  do celów pochówku. Na jej

podstawie rodzice mogą pochować dziecko na cmentarzu,  na własny koszt. Jeśli tego nie uczynią, ciało dziecka zostanie pochowane we wspólnej mogile na cmentarzu.

2. Rejestracja w Urzędzie Stanu Cywilnego:

W przypadku wydania przez szpital pisemnego zgłoszenia urodzenia dziecka w celu rejestracji dziecka w USC, rodzice lub jedno z nich (jeśli są małżeństwem), stawiają się w urzędzie – z następującymi dokumentami:

- zgłoszenie urodzenia,

- dowody osobiste,

- akt małżeństwa lub akt urodzenia (dla matki panny),

- akt małżeństwa z adnotacją o rozwodzie (dla rozwódki),

- akt zgonu dla współ małżonka (dla wdowy).

Aktów nie trzeba przedkładać, jeżeli są sporządzone w tym samym urzędzie, gdzie rejestrujemy urodzenie. Urząd Stanu Cywilnego sporządza akt urodzenia z adnotacją, że dziecko urodził o się

martwe i wydaje rodzicom trzy odpisy zupełne (nie wystawia się aktu zgonu).

3. Formalności pogrzebowe:

Obecnie rodzice mają prawo pochować swoje dziecko, które urodziło się martwe, bez względu na czas trwania ciąży.

Gdy lekarz nie wyda pisemnego zgłoszenia urodzenia dziecka, tylko wystawi kartę zgonu do celów pochówkowych, pochówek dokonywany jest na koszt własny rodziców.

(W tym przypadku też matka dziecka nie otrzymuje urlopu ani zasiłku macierzyńskiego, nie jest wypłacany również zasiłek pogrzebowy.)

W parafii – jeśli rodzice pragną pogrzebu katolickiego – zgłaszają się z odpisem zupełnym aktu urodzenia lub kartą zgonu i proszą o pogrzeb dziecka nieochrzczonego.

Rytuał pogrzebowy przewiduje pogrzeb w obecności ciała dziecka.

Sebastian

Źródło: dominiaknie.pl/Fronda.pl