1 I stamtąd powstawszy, przychodzi w granice Judei i Zajordania, i współpodróżują znowu tłumy ku Niemu. I, jak miał zwyczaj, znowu ich nauczał.
2 I podszedłszy, faryzeusze wypytywali Go: „Czy można człowiekowi żonę odwiązać?”, próbując Go.
3 On zaś, rozsądziwszy, powiedział im: „Co wam przykazał Mojżesz?”
4 Oni zaś powiedzieli: „Pozwolił Mojżesz zwój odstąpienia napisać i odwiązać”.
5 Jezus zaś powiedział im: „Ku zatwardziałości serca waszego napisał wam to przykazanie.
6 Od początku zaś stworzenia męskim i żeńskim uczynił ich.
7 Dlatego zostawi człowiek ojca swego i matkę i przylgnie do żony swojej.
8 I będą dwoje aż do ciała jednego, tak że już nie są dwa, ale jedno ciało.
9 Co więc Bóg razem zaprzągł, człowiek niech nie oddziela”.
10 I w domu znowu uczniowie wypytywali Go o to.
11 I mówi im: „Ktokolwiek odwiąże żonę swoją i poślubi inną, cudzołoży przeciwko niej.
12 I jeżeli ona, odwiązawszy swojego męża, poślubi innego, cudzołoży”.
1 „Miał zwyczaj” (hos eiothei) – czasownik powiązany ze słowem ethos („zwyczaj przepisany [moralnym] prawem”), por. też polskie słowo „etos”.
2 „Można” (eksestin) – w pierszym znaczeniu „wolno”, czyli „nie jest zabronione”. Można jednak doszukiwać się tutaj też sensu „czy jest możliwie”.
2, 4, 11, 12 „Odwiązać” (apolysai) – przekład dosłowny, również „uwolnić”, por. też komentarz do 9.
4 „Zwój odstąpienia” (biblion apostaseos) – przekład dosłowny. Jest to termin prawny, występujący w Septuagincie jako przekład hebrajskiego sefer keritut, a określający dokument rozwodowy (Pwt 24,1).
6 Rdz 1,27
7-8 Rdz 2,24
9 „Razem zaprzągł” (synedzeuksen) – zaprzągł do jednego jarzma. Pierwotnie mówiło się tak o zwierzętach pociągowych, jednak czasownik ten odnosi się do małżeństwa również w tekstach klasycznych pisarzy pogańskich.
„Nie oddziela” (me choridzeto) – etymologocznie czasownik ten pochodzi od słowa chora, oznaczającego pusty obszar, domyślnie znajdujący się pomiędzy tym, co się oddziela.
ds