Dzisiejsza Ewangelia przytacza fragment modlitwy arcy­ka­płań­skiej Pana Jezusa odnoszącej się do uczniów. Charakterystyczne są w niej trzy prośby:

Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno (J 17,11).

Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego (J 17,15).

Za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie (J 17,19).

W prośbie: zachowaj ich w Twoim imieniu chodzi o specjalną relację zawierzenia ze strony uczniów i opieki udzielanej przez Boga Jego mocą. Odwołanie się doimienia oznaczało odwołanie się do mocy tego, kto nosi to imię. Stąd np. bierze się drugie przykazanie zakazujące wzywania imienia Pana Boga nadaremno, czyli bez poważnego powodu.

Dzisiejsze czytania liturgiczne: Dz 20, 28-38; J 17, 11b-19

Istotne jest także to, że Boża opieka odnosi się do obrony przed złem: byś ich ustrzegł od złego. Nie chodzi zatem o to, byśmy otrzymywali od Boga to, czego sami oczekujemy i dla siebie pragniemy. Prawdziwą treścią modlitwy do Boga jest nasze zbawienie.

Słowa: aby byli uświęceni w prawdzie mają szczególne znaczenie i odnoszą się do właściwego usposobienia, by wejść w żywą więź z Bogiem. Uświęcić, poświęcić oznacza wyodrębnić z użytku świeckiego i oddać na służbę Bogu, wprowadzić w Boży obszar. W Ewangelii nie chodzi o żadne przeniesienie do innej przestrzeni, innego obszaru w sensie zewnętrznym. W innym miejscu Pan Jezus mówi:prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli szuka Ojciec (J 4,23).

Włodzimierz Zatorski OSB | Jesteśmy ludźmi/www.ps-po.pl