O średniowieczu krążą różne legendy krzywdzące chrześcijan. Mają one na celu pokazanie ich jako „ciemniaków” w skontrastowaniu z „oświeceniem” niewierzących późniejszych epok. W tym wszystkim jest masa nierzetelności, dla tego powinniśmy poznawać prawdę, aby bronić się przed osaczającymi, niesłusznymi oskarżeniami. Nieraz z resztą te oskarżenia biegną dalej i sięgają dnia dzisiejszego. Niektórzy są w mniemaniu, że płaska ziemia opisana jest w Biblii (tymczasem w Biblii nie ma opisów kształtu ziemi !), a zaraz po wytknięciu nam „ślepoty wiary” następuje ten rzekomo ostateczny cios zadany chrześcijaninowi - „bo wy nadal uważacie, że ziemia jest płaska.”

Przekonanie, jakoby Kościół, zwłaszcza w średniowieczu orzekał, że ziemia jest płaska, funkcjonuje już od jakiegoś czasu. Został ostatnio spopularyzowane przez książkę Daniela Boorstina, “The Discoverers; A History of Man's Search to Know His World and Himself”. Jest to praca mieniąca się historyczną, opublikowana w 1983 roku. Książka Boorstina, zwłaszcza jej rozdział 14 "Flat Earth Returns" (powrót płaskiej Ziemi) utrwala błędne przekonanie, że średniowieczni myśliciele uważali że świat jest płaski.

Tymczasem, oczywiste jest, że to nie Kolumb odkrył, że Ziemia jest okrągła. Przygotowując się do swej podróży korzystał przecież z dzieł w których powtarzano dowody na kulistość ziemi, zauważane już w starożytności. Na przykład dla św. Tomasza z Akwinu, którego Summa Theologica jest jednym z najważniejszych dzieł średniowiecza, oczywiste było, że ziemia jest okrągła. „Kiedy Tomasz chce podać przykład tego, że rozmaite nauki posługują się różnymi metodami, a jednak osiągana przez nie prawda jest zawsze taka sama, pisze: „Oto astronom i filozof natury obaj osiągają te same wnioski: na przykład, że Ziemia jest okrągła (rotunda). Astronom dochodzi do tego na podstawie rozważań matematycznych, czyli abstrahując od materii; filozof zaś natury – właśnie poprzez rozważanie materii”* Nawet piątym wieku ojciec Grzegorz z Nyssy nauczał, że ziemia była okrągła: "Kiedy słońce świeci nad ziemią, cień jest rozłożony na jej dolną częścią, ponieważ jej kulisty kształt sprawia, że niemożliwe jest, aby promienie oplatały ją cały czas w jeden i ten sam sposób.”

Więcej argumentów na ten temat, w języku polskim podaje Bp. Andrzej Siemieniewski: „Przejdźmy jednak do właściwego średniowiecza, gdyż przecież ten właśnie okres ma nas tutaj zajmować. Jednym z największych autorytetów tej epoki w dziedzinie nauk przyrodniczych był św. Izydor z Sewilli (ok. 570-636). Pisząc w wieku VII, zwraca uwagę na kształt jednego z insygniów władzy cesarskiej – kuli. I wyjaśnia, że znak ten (łac. pila – czyli piłka okrągła jak kula) został wprowadzony, gdyż przypomina kształt Ziemi zamieszkałej przez wszystkie ludy poddane cesarskiej władzy. W konsekwencji Izydor w liście do króla Gotów nazwał Ziemię kulą (łac. globus). Nawiasem mówiąc, przez całe średniowiecze tak zwany globus cruciger, czyli globus z krzyżem, występował bardzo często na monetach, w ikonografii i w postaci symboli władzy królewskiej. Kula z krzyżem u góry była obrazem naszej planety pod władzą Chrystusa, co w raczej oczywisty sposób dowodzi, że Ziemia kojarzyła się powszechnie z kulą. Globus cruciger używany był od początku V wieku, zarówno w Bizancjum, jak i w chrześcijaństwie zachodnim. Tradycja ta trwała nieprzerwanie i w pewnych symbolach władzy można ją odnaleźć nawet dziś”*

Można powiedzieć, że wszyscy ważniejsi myśliciele chrześcijańscy, także epoki średniowiecza wiedzieli o kulistości ziemi. Tak samo absurdalne jest oskarżanie współczesnych chrześcijan o wiarę w płaską ziemię.

MP/apologetics-notes.comereason.org

*ks. bp Andrzej Siemieniewski; Kiedy ziemia przestała być płaska? - średniowiecze wobec kulistej ziemi; http://www.apologetyka.katolik.pl/inne-polemiki/rone/191/1256-kiedy-ziemia-przestaa-by-paska-redniowiecze-wobec-kulistej-ziemi