Małżeństwo katolickie jest związkiem sakramentalnym. Sakrament małżeństwa małżonkowie dają sobie nawzajem, a Bóg jako twórca małżeństwa błogosławi ten związek. Sakrament ten daje małżonkom moc i niejako ich konsekruje, by wiernie wykonywali swoje obowiązki, b swoje powołanie do wspólnego życia oraz zadań rodzicielskich doprowadzali do doskonałości oraz aby dawali chrześcijańskie świadectwo wobec świata.

     Katolicki związek małżeński jest wspólnotą na całe życie utworzoną przy ich całkowitej zgodzie. Wszelki trudności, które mogą pojawić się w katolickiej rodzinie powinny być rozwiązywane przez małżonków na drodze modlitwy i sakramentów Pokuty i Eucharystii, które podtrzymują ich na duchu i wzajemnie umacniają.

     W ten sposób mogą oni osiągnąć doskonałość życia małżeńskiego i dzielić się wynikami swoich doświadczeń z innym małżeństwami, które stanęły w obliczu podobnych problemów.

     Jeżeli Bóg powołuje małżonków do służenia Mu w tym stanie daje poprzez sakramenty odpowiednie łaski, dzięki którym małżonkowie są zdolni w miłości i całkowitej wolności odpowiedzieć na boski plan Zbawiciela i przyjąć nałożone na nie jarzmo. Tak więc powołanie do życia chrześcijańskiego poprzez chrzest, w sakramencie małżeństwa zostaję rozwinięte i umocnione.

     Miłość w katolickim małżeństwie przewyższa zdecydowanie czysto erotyczną skłonność. Jest ona wynikiem dobrowolnego uczucia dwojga małżonków kierowana jest od osoby do osoby i obejmuję dobro całej osoby. Może ten nadać szczególną godność cielesnym i duchowym jej przejawom.

     Miłość w małżeństwie katolickim, wiążąc z sobą czynniki boskie i ludzkie prowadzi małżonków do dobrowolnego wzajemnego oddawania się sobie, przez które ubogacają się sercem radosnym i wdzięcznym. Miłość ta potwierdzona wzajemną wiernością i uświęcona sakramentem pozostaje obca wszelkiemu cudzołóstwu i rozwodowi. Nierozerwalność związku i dobro potomstwa wymagają aby miłość między małżonkami ciągle się rozwijała i dojrzewała.

     Ufając Bożej Opatrzności i wyrabiając sobie ducha ofiary, małżonkowie zdążają do doskonałości w Chrystusie i odpowiedzialnie wypełniają zadania rodzenia i wychowywania dzieci. Katolickie małżeństwo cechuje odpowiedzialne rodzicielstwo co oznacza, że małżonkowie kierując się roztropnym namysłem i wielkodusznością decydują się przyjąć liczniejsze potomstwo, lub dla ważnych przyczyn i przy poszanowaniu nakazów moralnych postanawiają czasowo lub na czas nieokreślony unikać poczęcia dalszego dziecka.

     W katolickim małżeństwie rodzice powinni współdziałać w wychowaniu dzieci. Dzieciom po dojściu do wieku dojrzałego powinno się umożliwić pójść za powołaniem również duchowym, służyć im pomocą i radą.

     Również gdy nie ma często upragnionego potomstwa, małżeństwo trwa jako wspólnota całego życia i zachowuje swoją wartość i nierozerwalność. Poświęcenie sił i czasu małżonkowi i dzieciom, obdarowywanie się wzajemną miłością i służenie pomocą wyzwala małżonków i ich dzieci z egoizmu, co uświęca całą rodzinę.

     Katolickie małżeństwo świadome swojej godności i ciągłej Bożej łaski znajduje się wraz z całą rodziną na drodze do zbawienia.

dam/adonai.pl