Robotnicy w milczeniu wyszli z zakładów i skierowali pochód w stronę centrum Poznania, zmierzając w stronę siedzib władzy - Miejskiej Rady Narodowej (MRN) i Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (KW PZPR) aby w ten sposób zmusić ją do konkretnych rozmów i nakłonić do ustępstw na rzecz polepszenia warunków pracy i życia.

„Na czele pochodu Cegielskiego szły kobiety pracujące na kamieniu przy szlifowaniu ręcznym pudeł wagonów. Obdarte, wychudzone, w wykoślawionych drewniakach – wyglądały jak prawdziwe katorżnice. Za nimi pracownicy montażu i spawacze. Szliśmy spokojnie, bez żadnych okrzyków”, wspominał jeden z uczestników. Tak rozpoczął się bunt robotników i mieszkańców Poznania, spowodowany przede wszystkim złymi warunkami życia będącymi wynikiem realizacji planu sześcioletniego.

Wieczorem 29 czerwca Prezes Rady Ministrów Józef Cyrankiewicz w słynnym przemówieniu radiowym do mieszkańców Poznania powiedział, że „każdy prowokator czy szaleniec, który odważy się podnieść rękę przeciw władzy ludowej, niech będzie pewny, że mu tę rękę władza ludowa odrąbie (...)”.

Historycy nie są zgodni w kwestii rzeczywistej liczby ofiar śmiertelnych Poznańskiego Czerwca 1956. W 1981 r. oceniano, że zginęły 74 osoby. Najnowsze badania wskazują na 57 osób, pion śledczy IPN określa ilość ofiar na 58. W literaturze pojawiały się także informacje o 100 ofiarach śmiertelnych, ale nie znalazły potwierdzenia w źródłach. Najmłodszą ofiarą, która urosła do symbolu był 13-letni Romek Strzałkowski. Na skutek walk rannych zostało około 650 osób.

Sejm RP przyjął uchwałę, która 28 czerwca ustanowiła Dniem Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956 r.

21 czerwca 2006 r. Sejm V kadencji w drodze uchwały ustanowił 28 czerwca Dniem Pamięci Poznańskiego Czerwca 1956 r.

- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej pragnie oddać hołd bohaterom, których odwaga i patriotyzm stały się kamieniem węgielnym późniejszych antykomunistycznych zrywów w Polsce – czytamy w przyjętej uchwale.

- Sejm uczcił pamięć ofiar w pięćdziesiątą rocznicę obchodów wydarzeń czerwcowych. Jak podkreślono w uchwale protesty i strajki robotników w czerwcu 1956 r. w Poznaniu wybuchły w imię walki o wolność, chleb i sprawiedliwość. - Przerodziły się one w zbrojne wystąpienie przeciwko ówczesnej władzy – głosi dokument.

W uchwale również zaznaczono, że zryw poznański, choć krwawo stłumiony z użyciem wojska i czołgów, przyniósł zwycięstwo moralne, które odbiło się szerokim echem w Polsce i poza Jej granicami. Dokument głosi też, że w wolnej, niepodległej Polsce winni jesteśmy ludziom Czerwca 1956 pamięć i wdzięczność.

Wydarzenia w czerwcu 1956 r. w Poznaniu to pierwszy masowy bunt społeczny przeciwko ówczesnej władzy i sytuacji gospodarczej w kraju.

KZ/ipn.gov/telewizjarepublika.pl